Σε λάθος εποχή έζησε ο Καμύ, ο Αλμπέρ Καμύ που εντρύφησε στην έννοια του παραλόγου. Γιατί τότε που το ερμήνευε φιλοσοφικά, το προσέγγιζε σαν διανοητική πραγματεία. Στις μέρες μας θα το ζούσε. Ατόφιο, ωμό. Το παράλογο που βασιλεύει. Το λίγο που φαίνεται πολύ και το πολύ, λίγο. Είναι ο κανόνας και η εξαίρεση. Ο άνθρωπος […]
Λίγες σκέψεις για τα μεγάλα κρασιά τα νεκρά, που χάθηκαν πριν γνωρίσουμε το μεγαλείο τους. Η μεγάλη χαρά και η μεγάλη λύπη. Το γαϊτανάκι. Μια προγραμματισμένη συνάντηση αναβληθείσα. Χρόνος άχρονος. Μόνο με κενό μοιάζει εκείνη η ώρα που ένα σπουδαίο κρασί λυγίζει, που ο χρόνος το κατακερματίζει, το σπάει σε χίλια κομμάτια, μαζί και […]
Σκέψεις με αφορμή δοκιμές κρασιών που τάζουν «πλούτο», αλλά αντί αυτού, αποδεικνύεται άνθρακας ο θησαυρός. Όσο κι αν η κριτική αντιμετωπίζεται κάποιες φορές με καχυποψία ή σκεπτικισμό, καθώς φύσει και θέσει είναι λογικό να ασκεί πιέσεις, δεν παύει να έχει ως πρωταρχικό της μέλημα τη βελτίωση των κακώς κειμένων του αντικειμένου της. Η παρούσα […]
«Τα πάντα ρει». Ακόμα και ό,τι νομίζουμε γνωστό, αν το δούμε μετά από καιρό, με άλλα μάτια, φαίνεται διαφορετικό. Μιας και η εξέλιξη θεωρητικά είναι μια ατέρμονη διαδικασία, ο εφησυχασμός δεν υπήρξε ποτέ επιλογή. Όσο και αν η δουλειά των καταξιωμένων μας παραγωγών κρασιού αναγνωρίστηκε, οι προκλήσεις για τη διατήρηση των επιδόσεων δεν σταματούν. Εκείνα […]
Πόσες φορές η όραση μας οδηγείται σε θαύματα; Η ανάγκη όμως να πιστεύουμε σε αυτά, σαν μια αδιόρατη δύναμη που μας ωθεί στην αισιοδοξία, παρά τις όποιες αντιξοότητες, αποτελεί την πεμπτουσία της ελληνικότητας. Η λιτότητα του ελληνικού λευκού εξαγνίζει τις ψυχές, ενώ τις ασκεί στο μέτρο. Η δύναμη του ήλιου, σαν διαρκής υπενθύμιση πως όλα […]
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ «Ξέρω τι έκανες πέρσι την ανάσταση», θα μουρμούριζε σαρκαστικά το πονηρό αρνάκι μασουλώντας τριφυλλάκια ανέμελο. «Σε καραντίνα ε;». Μηδένα προ του τέλους μακάριζε! Εντάξει, καλή η υπομονή, αλλά δεν τρώγεται! Ε μα ναι. Ο τροχός όμως γυρίζει, η άνοιξη ανθίζει και το μπαρούτι μυρίζει! Σπινθηρίζουν ήδη τα φιτίλια, ενώ […]
H φημισμένη γεύση. Υψηλές προσδοκίες και ανάλογες απαιτήσεις να την ακολουθούν συνήθως. Φήμη, τι είναι φήμη άραγε; Η φήμη ξεθωριάζει με τον πρώτο ήλιο. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως η ΓΕΥΣΗ της όποιας γαστρονομικής ύπαρξης θα διαρκέσει εσαεί; Αντίθετα, ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει σίγουρα. Κι επειδή καθώς λέγεται «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον», […]
Μικρά θαλασσινά στολίδια, ιωδιούχα πολύτιμα κοσμήματα, όλο τρυφερότητα κι ευγένεια, κρυμμένα σε γλυκιά και χορταστική pasta. Μακαρονάδα θαλασσινών. Αυτή είναι η Marinara: ένα σύμπαν ακραίας νοστιμιάς, μια αυτοτελή πανδαισία, μια πράξη καλοσύνης! Δύσκολα αναπαράγεται τέτοια ολοκλήρωση, με τέτοια απλότητα. Ένα πιάτο θαλασσινής μικρογραφίας, αποτύπωσης του γαλάζιου terroir! Σαν κλείνουν τα μάτια από ευχαρίστηση, το χάδι […]
Ταλαιπωρημένη λέξη εκείνη της πολυπόθητης «Παιδείας». Ακόμη πιο παραγνωρισμένο το σημαινόμενο, κυρίως λόγω της κατάχρησης της λέξης αναλόγως σκοπιμότητας. Στενά συνδεδεμένη με την ακαδημαϊκή της έννοια και τόσο αποκομμένη δυστυχώς από τομείς που συνδέονται άμεσα με τον πολιτισμό μας, όπως είναι εκείνος της γαστρονομίας. Δεν είναι λίγες δε οι αντιδράσεις, που με περίσσιο ζήλο και […]
H μεγάλη κυρία του ιταλικού βορρά, η Elisabetta Foradori του κρασιού, κάνει ποδαρικό με το εμβληματικό της Granatο, με τη διαβεβαίωση πως τα καλύτερα έρχονται όταν η καλή μας πίστη δε λυγίζει! Σπάμε το ρόδι, σπάμε τη γκίνια! Όσο το κρασί θα κερνά αισιοδοξία και για όσο θα βάφει με τα ατελείωτα χρώματά του […]
Δημοσιογράφος οίνου και γεύσης. Πιστοποιημένος από τη σχολή του Λονδίνου Wine & Spirit Education Trust (WSET) of London και το επαγγελματικό κέντρο WSPC. Κάτοχος του Advanced International Award in Wines & Spirits.
