Σε λάθος εποχή έζησε ο Καμύ, ο Αλμπέρ Καμύ που εντρύφησε στην έννοια του παραλόγου. Γιατί τότε που το ερμήνευε φιλοσοφικά, το προσέγγιζε σαν διανοητική πραγματεία. Στις μέρες μας θα το ζούσε. Ατόφιο, ωμό. Το παράλογο που βασιλεύει. Το λίγο που φαίνεται πολύ και το πολύ, λίγο. Είναι ο κανόνας και η εξαίρεση. Ο άνθρωπος […]
Απλός και anatolikos γίνεται; Και στη μαλαγουζιά ακόμα, κάνει τη διαφορά! Αυτό το στοιχείο είναι που αγαπάμε στη δουλειά των αδελφών Νικολαϊδη: την εφευρετικότητά τους. Με όποια ποικιλία και αν επιλέξουν να καταπιαστούν, ποτέ δεν την αντιμετωπίζουν διεκπεραιωτικά. Κάθε φορά, προτείνουν φανερά ένα σκεπτικό μέσα από το κρασί τους, που ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή […]
Λίγες σκέψεις για τα μεγάλα κρασιά τα νεκρά, που χάθηκαν πριν γνωρίσουμε το μεγαλείο τους. Η μεγάλη χαρά και η μεγάλη λύπη. Το γαϊτανάκι. Μια προγραμματισμένη συνάντηση αναβληθείσα. Χρόνος άχρονος. Μόνο με κενό μοιάζει εκείνη η ώρα που ένα σπουδαίο κρασί λυγίζει, που ο χρόνος το κατακερματίζει, το σπάει σε χίλια κομμάτια, μαζί και […]
Τι σας έρχεται στο νου όταν ακούτε «Αυστραλία του κρασιού»; Εκτός από καγκουρό, φυσικά. Κόκκινη έρημος; Μα είναι δυνατόν να παράγει κρασί η έρημος; Μάλλον όχι. Η Αυστραλία όμως μπορεί! Ακόμα κι αν διαθέτει και την ονομαστή έρημο Simpson! Μια αναφορά σαν αυτή της «Αυστραλίας του κρασιού» είναι τόσο αυθαίρετη, σαν να απαντάμε στην ερώτηση […]
Τέτοια είναι η ιδιοτροπία της ποικιλίας του ξινόμαυρου, που εμφανίζεται συχνά απόμακρη και γωνιώδης, καθιστώντας την όποια προσβασιμότητα αληθινή πρόκληση. Ακόμα και για τους πιο σκληροπυρηνικούς, η ντίβα του βορρά δεν θα είναι ποτέ προβλέψιμη. Όπως όλα έχουν δείξει ως τώρα, το ξινόμαυρο σε μονοποικιλιακές οινοποιήσεις συνήθως αισθάνεται μοναξιά. Επιζητά ταίρι. Το ιδανικό έτερο-ποικιλιακό του […]
Ακόμα αντηχεί στον κάμπο της ιστορικής Νεμέας η απάντηση του μεγάλου Θανάση Παπαϊωάννου στην άκομψη ερώτηση ενός επισκέπτη του κτήματος σχετικά με το αν «παράγει η Νεμέα τόσο καλά κρασιά όσο το Bordeaux». Ο σοφός γέροντας, κρατώντας για λίγο την ανάσα του, αποκρίθηκε: «Εδώ είναι το Bordeaux!». Η βαθιά φωνή του υψωνόταν αποφασιστικά, καθώς λαμπάδιαζε […]
Στο Montalcino, ο χρόνος κυλά με το δικό του ρυθμό. Μοιάζει πιο αφηρημένος, σαν να κινείται μέσα σε μια παραμυθένια διάσταση. Φαίνεται δε, σαν χρόνος που δεν επιθυμεί να επέμβει, μιας και όλα μοιάζουν τόσο συμφιλιωμένα μαζί του, εντάσσοντάς τον απενοχοποιημένα στην όλη ομορφιά του τοπίου. Έτσι, σαν να μην απειλείται τίποτα από τίποτα, μόλις […]
Σκέψεις με αφορμή δοκιμές κρασιών που τάζουν «πλούτο», αλλά αντί αυτού, αποδεικνύεται άνθρακας ο θησαυρός. Όσο κι αν η κριτική αντιμετωπίζεται κάποιες φορές με καχυποψία ή σκεπτικισμό, καθώς φύσει και θέσει είναι λογικό να ασκεί πιέσεις, δεν παύει να έχει ως πρωταρχικό της μέλημα τη βελτίωση των κακώς κειμένων του αντικειμένου της. Η παρούσα […]
«Τα πάντα ρει». Ακόμα και ό,τι νομίζουμε γνωστό, αν το δούμε μετά από καιρό, με άλλα μάτια, φαίνεται διαφορετικό. Μιας και η εξέλιξη θεωρητικά είναι μια ατέρμονη διαδικασία, ο εφησυχασμός δεν υπήρξε ποτέ επιλογή. Όσο και αν η δουλειά των καταξιωμένων μας παραγωγών κρασιού αναγνωρίστηκε, οι προκλήσεις για τη διατήρηση των επιδόσεων δεν σταματούν. Εκείνα […]
CASTELL’ IN VILLA: Η αφρόκρεμα των φημισμένων Chianti, φέρνει την Τοσκάνη κοντά μας. Με ένα τέτοιο κρασί οι Ιταλοί θα κοινωνούσαν. Αν όχι, δεν θα έχαναν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν το μεγαλείο της ιστορίας τους ως λαός της γαστρονομίας και του κρασιού. Εκλεκτή riserva, δυσεύρετη κι ακριβοθώρητη, της αθανασίας κρασί. Στην αγαπημένη Ιταλία, παλιές […]
Δημοσιογράφος οίνου και γεύσης. Πιστοποιημένος από τη σχολή του Λονδίνου Wine & Spirit Education Trust (WSET) of London και το επαγγελματικό κέντρο WSPC. Κάτοχος του Advanced International Award in Wines & Spirits.
