Πολλές είναι οι φορές που αισθανθήκαμε το χρόνο να σταματά. Όποτε αυτό συμβαίνει, εκτός από την αξιολόγηση του παρόντος, η ματιά ξεγλιστρά προς το παρελθόν. Ένα είδος αποτίμησης θαρρείς, τακτοποίησης των εμπειριών, εκκαθάρισης των περιττών και ανάδειξης των ωφελίμων. Και επειδή «η ζωή τραβά την ανηφόρα» νομοτελειακά, η σκληρή αυτή υπενθύμιση, υποχρεώνει σε συνέχεια. Η εξέλιξη όμως είναι κάτι διαφορετικό. Είναι η συνέχεια που μας περιλαμβάνει με τον καλύτερο μας εαυτό, με την προσφορά μας στο παρόν, η αποδοχή του ίδιου του χρόνου και η θετική επίδρασή μας στην αναπόφευκτη αλλαγή. Υπάρχει άραγε πιο ενδεδειγμένο κρασί από την ιστορική Νάουσσα Μπουτάρη που να ταυτίζεται με τους συλλογισμούς αυτούς;

Το πρώτο εμφιαλωμένο ελληνικό κρασί εκφράζει πρωτίστως ιδέες. Ιδού μια ενδιαφέρουσα πτυχή εκείνου που θα ονομάζαμε «κλασικότητα» στο κρασί. Το σύνολο δηλαδή των αρχών ενός κρασιού, που μας υποχρεώνουν να επιστρέφουμε σε αυτό, όχι μόνο για να ψυχαγωγηθούμε, αλλά και για να σκεφτούμε. Όπως ακριβώς συμβαίνει με ένα καλό βιβλίο που διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε μέσα στα χρόνια, και κάθε φορά προσλαμβάνουμε το περιεχόμενο του διαφορετικά, επειδή εμείς αλλάζουμε. Αυτό φυσικά, δεν συμβαίνει με το οποιοδήποτε βιβλίο. Αντίστοιχα, δεν συμβαίνει και με το οποιοδήποτε κρασί.

ΚΑΘΕΤΗ ΔΟΚΙΜΗ

2007 / 2008 /2009

(Για την επιλογή των χρονολογημένων εσοδειών σε σειρά, παρά τη σπάνια διαθεσιμότητά τους, επιδιώχθηκε να περιλαμβάνονται αντιπροσωπευτικά δείγματα βάσει των μέσων επιδόσεων κάθε χρονιάς και έγινε χρήση καράφας 30 λεπτών για όλες ανεξαιρέτως τις φιάλες. Τα ποτήρια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν τα ίδια και για τα τρία κρασιά. Χρόνος δοκιμής: 01/2021)

 ΝΑΟΥΣΣΑ ΜΠΟΥΤΑΡΗ 2009

Χαμηλών τόνων μύτη και μικρής αρωματικής εμβέλειας. Μαύρο και κόκκινο φρούτο μέτριας έντασης, όπως αποξηραμένο σύκο, φράουλα και δαμάσκηνο. Ανεπαίσθητες νότες δέρματος, γης, μανιταριών και stick κανέλας τα συνοδεύουν. Έλλειψη νεύρου και δυναμισμού, προδίδουν μια δύσκολη χρονιά. Ανάλογη και η εμφάνιση στο στόμα. Το αδυνατισμένο σώμα εκτίθεται από την έλλειψη φρούτου, ενώ η υψηλή οξύτητα ξεχωρίζει ακάλυπτη. Οι επιθετικές και άγουρες τανίνες επιβάλλονται, ματαιώνοντας και την τελευταία ελπίδα ισορροπίας με την αγριάδα και την ωμότητα τους. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για μια άσχημη χρονιά, με την πλάστιγγα να γέρνει άκομψα υπέρ των αδρών χαρακτηριστικών του κρασιού και τη σκληρότητα. (87/100)

 ΝΑΟΥΣΣΑ ΜΠΟΥΤΑΡΗ 2008

Μετά την καταιγίδα όμως, βγαίνει το ουράνιο τόξο! Μόνο έτσι μπορεί να παρομοιαστεί η μύτη που δίνει η χρονιά του 2008! Ολοκληρωμένη, πολύπλοκη και πολυτελής. Υψηλές εντάσεις από μαύρο κυρίως φρούτο, όπως μαρμελάδα βύσσινου και μύρτιλου, αλλά και φίνα μαύρη τρούφα, ελιά, πεύκο, πολυτελές δέρμα και χαρακτηριστική ορυκτότητα. Μέτριο προς γεμάτο σώμα, με αρκετό φρούτο καλής ωριμότητας να γεμίζει τον όγκο. Ελαφρώς διακριτή η υψηλή οξύτητα εδώ, αλλά με άφθονες τανίνες με πολύ μέλλον ακόμα μπροστά τους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Μέτριας έντασης μαύρο φρούτο, όπως δαμάσκηνο και βύσσινο, διακριτικό ξύλο, πιπέρι και σοκολάτα. Επίγευση καλής διάρκειας, τανική, με μπαλσαμικές και πικάντικες νύξεις. Μια πενταετία αργότερα, θα το αναδείκνυε ακόμη περισσότερο. (90/100)

 ΝΑΟΥΣΣΑ ΜΠΟΥΤΑΡΗ 2007

Το 2007 μοιάζει με ισορροπιστής, η «φωνή της λογικής»! Τεχνικό κρασί, μιας στρωτής και τίμιας χρονιάς. Εδώ έχουμε έντονα ζωϊκή μύτη, με αρκετή δόση δερματίνης, αρκετά ξυλώδης, με παρουσία δρυός, ώριμου δαμάσκηνου, εκφραστικής βιολέτας και αποξηραμένων porcini. Η απαλή ορυκτότητα συνοδεύει τη μαγειρεμένη φράουλα, το μαύρο τσάι και τα αρώματα από φλούδες εσπεριδοειδών! Μετρίου όγκου στόμα, με απόλυτα ενσωματωμένη υψηλή οξύτητα και σχετικά πιο ώριμες τανίνες και πιο φιλικές, που κερδίζουν πόντους σε θέματα ισορροπίας. Αρκετό και το φρούτο που προσδίδει στην επένδυση του ουρανίσκου, ενώ συμβαδίζει χέρι με χέρι με το μετριασμένο αλκοόλ. Εδώ, διακρίνονται γεύσεις δαμάσκηνου, δέρματος, δρυός, πευκόμελου, αποξηραμένου τριαντάφυλλου και καπνού. Όμορφο σοκολατένιο τελείωμα επίμονης επίγευσης θυμαριού. Ισορροπία, καλή δομή και εκφραστικότητα, όλα είναι εδώ. Πίνεται τώρα και ιδανικά μετά από 2 χρόνια. (91/100)

Συμπεράσματα

Αν όχι ελάχιστα, τότε σίγουρα είναι λίγα αυτά τα κρασιά που μπορούν να προσφέρουν ανάλογη εμπειρία με τέτοιο δείκτη αξίας-τιμής. Καθαρόαιμα ξινόμαυρα, που αποτελούν σίγουρα εκπρόσωπο της ποικιλίας. Σε κάθε περίπτωση, η λεπτότητα και η φινέτσα κερδίζουν τις εντυπώσεις. Το καλωσόρισμα της μύτης στο άνοιγμα τους, κρύβει προσώρας την ηλικία τους, αν εξαιρεθούν οι ορατές χαρακτηριστικές πινελιές αρωμάτων εξέλιξης, αλλά και το κοινό εξελιγμένο τους χρώμα. Η διαχείριση των τανινών παραμένει η αχίλλειος φτέρνα τους, καθώς τις περισσότερες φορές η αφθονία τους περισσεύει, αλλά κυρίως διακρίνονται για την ξηρότητά τους. Μπορεί να δικαιολογείται πλήρως η εικόνα αυτή σε αυτήν την κατηγορία τιμής, αλλά θα τα αδικήσει αν κι εφόσον αυτά παλαιωθούν περαιτέρω. Μια δυνατότητα που επιβεβαιώνει τόσο η ποσότητα των τανινών τους, όπως και η υψηλή οξύτητα τους. Μέχρι δηλαδή να εξημερωθούν οι πληθωρικές τανίνες, ελλοχεύει ο κίνδυνος το μετρημένο φρούτο να έχει υποχωρήσει. Εντυπωσιακή ωστόσο είναι η επιτυχία της αποτύπωσης του terroir ξεκάθαρα, ενώ φαίνεται να διατηρείται πιστά η παραδοσιακή προσέγγιση που ανέκαθεν τα διέπει. Αναμφιβόλως, από τα τιμιότερα ερυθρά κρασιά για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική περιουσία αποκλειστικά του winetaster.gr-