Στον απόηχο της παγκόσμιας ημέρας ξινομαύρου, το winetaster συνεχίζει να γιορτάζει, αποδίδοντας στη μεγάλη κυρία του ελληνικού αμπελώνα τα ανάλογα σέβη κι εναποθέτοντας πάνω της, τις ελπίδες του ανερχόμενου ελληνικού κόσμου του κρασιού.

Μια μεγάλη κυρία είναι απαιτητική, ίσως ιδιότροπη ή και απρόσιτη ακόμα, λογικό κι αναμενόμενο αν μπορεί κανείς να δει πίσω από το αραχνοΰφαντο πέπλο που σκεπάζει το πρόσωπό της. Η εγγενής κλάση της, απαιτεί αδιαπραγμάτευτη ευγένεια και καλούς τρόπους για να χαρίσει λίγη από τη χάρη της. Ευκολίες δεν αναγνωρίζονται. Αντιθέτως, χρειάζονται σπάνιες αρετές όπως η υπομονή, η αξιοποίηση του πανδαμάτορα χρόνου και πολύτιμη εμπειρία για να επιτρέψει να τη γνωρίσουμε. Στους βιαστικούς αποστρέφει το βλέμμα της, ενώ στους γνωστικούς επιτρέπει να απολαύσουν το βαθύ μεθυστικό χρώμα των ματιών της.

Η ποικιλία του ξινομαύρου έχει φανατικούς φίλους κι εχθρούς, όπως κάθε έντονη προσωπικότητα άλλωστε. Δύσκολα ισορροπεί ο μετριοπαθής μαζί της, ταιριάζει όμως με τον πιο αποφασιστικό της παρέας. Το ξέρει κανείς από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα δοκιμάσει. Με το ηγετικό της σθένος και κάτω από το αιχμηρό της βλέμμα στενεύουν τα περιθώρια για αμφιταλαντεύσεις: ή είσαι μαζί της ή όχι.

Γνωστή για την αυστηρότητα της, δίνει κρασιά ανώτερου αρωματικού προφίλ, σπάνιας ράτσας και απαράμιλλης φινέτσας. Κρασιά με ατσάλινη δομή, που συμβαδίζουν αρμονικά με το χρόνο και με την πάροδο του, μεταμορφώνονται σε ευγενείς που αψηφούν τη φθορά. Ο χρόνος στο ξινόμαυρο κυλάει αλλιώς, νωχελικός και διστακτικός, συνοδεύει αυτή την μεγάλη ποικιλία χωρίς να της επιβάλλεται, ίσα που την αγγίζει χωρίς να τη θίγει. Αν μπορούμε να μιλάμε με ασφάλεια για την ελληνική ποικιλία που νίκησε το χρόνο, αυτή είναι σίγουρα η σιδηρά ποικιλία του ξινομαύρου.

φωτογραφία: winetaster.gr

Ράμνιστα η ιστορική

Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κρασί της περιοχής, ταυτισμένο αναμφιβόλως με τον πυρήνα της γενέτειρας του παραδοσιακού ξινομαύρου, το κρασί της επιλογής μας. Το πρώτο κρασί φιλοτεχνημένο δια χειρός Γιάννη Μπουτάρη όταν πατούσε στα δικά του πόδια στο νέο τότε κτήμα Κυρ Γιάννη. Η πρώτη εμφιάλωση Ράμνιστας έλαβε χώρα εν έτει 1994, όποτε και ξεκίνησε να ρέει αβίαστα το μελάνι της ιστορίας. Έχοντας στα χέρια μας την αμέσως επόμενη εσοδεία, η συγκίνηση δεν κρύβεται. Με αυτόν τον τρόπο, επιλέγουμε να συνταχθούμε δίπλα σε όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν το κρασί ως ιδέα και όχι σαν μέσο αυτοπροβολής ή κοινωνικού status. Μαζί με όλους εκείνους που διατηρούν την πίστη πως το κρασί είναι φορέας πολιτισμού, έκφραση του τόπου και ένδειξη παιδείας και αξιών που μεταλαμπαδεύονται από γενιά σε γενιά.

Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα συμβολίζει το σπουδαίο αυτό κρασί που βρίσκεται στο ποτήρι μας. Κάθε ανακίνηση και μια ανασκόπηση του ένδοξου παρελθόντος. Η Ράμνιστα του Κυρ Γιάννη έμελλε να κάνει γνωστή τη Νάουσα στο εξωτερικό και αποτέλεσε εμβληματικό κρασί και άξιο πρεσβευτή της ποικιλίας. Τιμής ένεκεν αυτής της διαδρομής που αναδεικνύει ταυτόχρονα και όλες τις προσπάθειες μικρών και μεγάλων παραγωγών, η παρούσα αναφορά. Αφιερωμένη στους κόπους και στα οράματα όλων των ανθρώπων του κρασιού που με αυταπάρνηση και πείσμα έχτισαν το Νέο ελληνικό κρασί.

ΤΟ ΚΡΑΣΙ:

Μέτριας έντασης γκρενά χρώμα με κεραμιδί ανταύγειες. Έντονη κι εξελιγμένη μύτη, με δυναμικά ζωικά αρώματα στην αρχή όπως του δέρματος, διαδεχόμενα από ανθικές πινελιές, μαρμελάδες τομάτας, αγριοφράουλας κι ελιάς, μαζί με φλούδες εσπεριδοειδών και με αξιοσημείωτο βάθος που ορίζει η χαρακτηριστική ορυκτότητα. Το γήινο στοιχείο των φρέσκων μανιταριών έντονα παρόν, αγκαλιάζει περίτεχνα τα αρώματα παλαιωμένου πολυτελούς ξύλου και τις απαλές μπαλσαμικές νύξεις. Ξηρό στο στόμα, μετρίου όγκου και υψηλής οξύτητας. Άφθονες οι τανίνες, εντυπωσιακά ζωντανές ακόμα(!), έτσι που να διακρίνονται εμφανώς. Κι εδώ τονίζεται το ζωικό στοιχείο του δέρματος, το τσάι earl grey, το γαρίφαλο και γεύσεις αποξηραμένων κόκκινων μούρων του δάσους, όπως cranberries, αλλά και λιαστής τομάτας. Όλα αυτά, οδηγούν σε μακρά βοτανική και σοκολατένια επίγευση, με τη δρυ να εναλλάσσεται με το γλυκό καπνό και τη νωπή γη.

Ρουστίκ ξινόμαυρο που φαίνεται ξεκάθαρα πως αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές αυτού του στυλ, των λεγόμενων «παραδοσιακών». Ταυτόχρονα, αποτελεί κι ένα ιστορικό κειμήλιο της σημαντικής σχολής της Νάουσας, αλλά και της παρακαταθήκης του Γιάννη Μπουτάρη και της οικογένειας του. Ένα κρασί που συγκινεί με την κράση του, ζωντανή και χειροπιαστή απόδειξη της αέναης εξέλιξης! Κλείνουμε την ελάχιστη αυτή αναφορά ως φόρο τιμής στους κόπους και στις αγωνίες όλων των σπουδαίων αυτών ανθρώπων που ανέδειξαν το ξινόμαυρο σε μια μεγάλη κυρία της διεθνούς σκηνής!

Χρόνος δοκιμής: 11/2020

Αξιολόγηση: 92/100

PAIRING

Τραχανάς σαν ριζότο, με μπουκιές από αρνί, λιαστή τομάτα και καπνιστή πάπρικα.

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-