…σαν ημερολογιακή γραφή, σαν καταγραφή της ίδιας της ζωής, έτσι διαβάζεται. Και με το αγαπημένο σας κρασί ανά χείρας φυσικά…salute!

Στην κορύφωση της ρέμβης, εκεί που το καλοκαίρι γιορτάζει, δε χωρούν αμφιβολίες. Κι αυτό γιατί τότε, όλα φαίνονται πως ακυρώνονται, πως αναβάλλονται πρόσκαιρα για λόγους ανωτέρας βίας. Το καλοκαίρι είναι ελευθερία, ανακούφιση, λύτρωση. Και στην ελευθερία δε χωρούν δεύτερες σκέψεις, παραδίνεσαι άνευ όρων. Σχέδια, ποια σχέδια, τα σχέδια προδίδονται. Ο χειμώνας είναι ένα τέτοιο σχέδιο. Αν ζήσεις, έζησες. Έτσι ζουν εδώ, έτσι ζούμε. Κι έτσι αδειάζει το μυαλό, ερημώνουν τα αδιέξοδα στενά του (ευτυχώς) και τα ποτήρια γεμίζουν κουράγιο. Γεμίζουν ιστορίες ανείπωτες, ματαιωμένες εξομολογήσεις και όνειρα σε αναμονή.

Η ζωή αργεί τότε, το κρασί μεστό, οι θολές αναμνήσεις όσων πέρασαν, σκηνές που μιμούνται οι αλλόκοτες τοιχογραφίες του μπαρ. Ο εμπνευσμένος εραστής της ζωής, ο ταξιδευτής, ξέρει πως ο σκεπτόμενος πότης πίνει πάντα μόνος τη μεγάλη ώρα. Χωρίς ποτέ να είναι μόνος. Ανοιχτοί λογαριασμοί με έναν εαυτό γνωστό και άγνωστο, φίλο κι εχθρό, όλοι αυτοί κάθονται στο τραπέζι του. Σιωπηλός κοιτά το ποτήρι του στο βάθος του άδειου μπαρ, μια καβαφική φιγούρα θαρρείς, ψελλίζοντας: όσο κι αν τρέχεις φίλε, τη ζωή δεν την προσπερνάς. Έπειτα ο γλυκός πόνος, ο πόθος, εκείνη, ο ταλαντούχος μπάρμαν – εξομολογητής. Σιωπή. Η σιωπή είναι ιερή, πρέπει να σκεφτείς καλά τι θα βάλεις δίπλα της.

φωτογραφία: winetaster.gr

Κάπου στον ιταλικό βορρά, ορκισμένος νομάς, flâneur, παντού τόπος. Μαζί κι εκείνοι που χαμογέλασαν χωρίς λόγο στα δύσκολα. Όλοι μοιράζονται το ίδιο ποτήρι, χωρίς να έχουν ιδέα πού βρίσκονται, ενώ η γη δεν τους χωρά. Απέραντος ο κόσμος για να τον μάθουμε, αλλά και μικρός για να μην ταξιδέψουμε. Μαζί και οι περαστικοί. Η παρέα η αποψινή τολμά να ζει χωρίς να ελπίζει μάταια. Το αλκοόλ ζεσταίνεται από τη νύχτα. Μια ανάμνηση είναι ήδη κι αυτό. Ο χρόνος πάντα εδώ, αναδεύει μποέμικα cocktails μυστικών συνταγών. Δεν υπάρχει τίποτα πιο τραγικό από την ανθρώπινη επίγνωση όταν ο χρόνος της επιτίθεται.

Το βλέμμα προσπερνά πλουμιστές ετικέτες, περίτεχνες χρυσοτυπίες, μεθυστικές αλληγορίες, κρασιά θελκτικά πάσης φύσεως. Λιγοστά τα φώτα ασορτί. Αν φθάσεις στον προορισμό, το ταξίδι τελειώνει. Παραδίπλα, ο Χέμινγουεϊ ήδη παραπατά. Όταν χάνουμε κι ας ξέρουμε, πονάει. Η νύχτα η ζεστή, η μόνη συντροφιά. Μια πρόποση στο κενό, με το βλέμμα μετέωρο, είναι ακόμα καλοκαίρι…

Ο εμπνευσμένος εραστής της ζωής, ο ταξιδευτής, ξέρει πως ο σκεπτόμενος πότης πίνει πάντα μόνος τη μεγάλη ώρα. Χωρίς ποτέ να είναι μόνος.

φωτογραφία: winetaster.gr

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-