Μοιάζει μακρινή η εποχή που το βαρέλι διαμόρφωνε σε μεγάλο βαθμό το οινικό αποτέλεσμα. Πλέον, ο περιορισμός του και η αλλαγή προτύπων, αποτελούν κοινή διαπίστωση. Μέχρι χτες όμως, υπήρξε έντονος ο προβληματισμός σχετικά με την επιρροή του ξύλου στο τελικό αποτέλεσμα, υπερβολικά ίσως. Εδώ που τα λέμε, ο αποχωρισμός του κρασιού από την αγκαλιά του ξύλου δεν υπήρξε και η μεγαλύτερη πρόκληση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η οινοποίηση. Ο μετριασμός της χρήσης του, ακολούθησε την τάση που διαμορφώθηκε. Οι συνέπειες όμως αυτής της ευρέως διαδεδομένης επιλογής, είναι εκείνες που αποσπούν την προσοχή μας.

«Πολύ βαρέλι, να κοπεί το βαρέλι». Εύκολα λέγεται. Και τι θα απομείνει; Κι αν όχι τόσο πολύ βαρέλι, πόσο είναι αρκετό; Ιδού η απορία. Ερωτήματα δίχως απάντηση. Η νέα πραγματικότητα μέσα από τα νέα κρασιά δείχνει και την εποχή την οποία διανύουμε. Μεταβατική εποχή, μιας και οι ακροβασίες ακόμα συνεχίζονται. Εκεί που εστιάζεται το ενδιαφέρον μας, αφορά την αποτίμηση της συνολικής εικόνας στην παρούσα φάση.

 Aποδιοπομπαίος τράγος

Αν η κατάχρηση δρυός υπήρξε πέτρα του σκανδάλου ως τώρα, η έλλειψη της μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί ως επιτηδευμένη αφαίρεση. Δεν είναι λίγα τα κρασιά που υποφέρουν από μοναξιά πλέον. Το να αδειάσει κανείς ένα δωμάτιο από έπιπλα δεν το καθιστά αυτομάτως «μοντέρνο». Αντιθέτως, μια τέτοια στάση εξυπηρετεί την ευκολία. Η αδικαιολόγητη αναπαραγωγή μιας γενίκευσης, σαν έτοιμο ρούχο που προσπαθούμε να φορέσουμε όλοι, δεν συνεπάγεται εξέλιξη.

Αν η δρυς ενοχοποιήθηκε άδικα, ήταν γιατί ποτέ δεν ευθυνόταν εκείνη για τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίστηκε. Η χρήση της εξαρτάται από την υγεία της πρώτης ύλης που διαφέρει πάντα. Φθάσαμε ξαφνικά στην απόλυτη εξυγίανση των αμπελώνων μας, ώστε να αποτινάξουμε κάθε μέσο που παραδοσιακά προσέδιδε αξία στο τελικό προϊόν; Η απουσία για την απουσία του όμως, σε τι ωφελεί; Η υιοθέτηση a priori του σκεπτικισμού ως προς τη χρήση ξύλου στην οινοποίηση, που για να είμαστε ειλικρινείς μειώνει σημαντικά και τα κόστη παραγωγής, πώς αντισταθμίζεται ποιοτικά;

Διάταξη βαρελιών στο Κατώγι Αβέρωφ του Μετσόβου / φωτογραφία: winetaster.gr

Λιτότητα ή προχειρότητα;

Η λιτότητα είναι απαιτητική έννοια, είναι γλυπτική με δίκοπο μαχαίρι. Καθετί που αφαιρείται, αν δεν προσθέτει νόημα, γίνεται έλλειμμα. Ιδανικά, προσφέρει στην αποκάλυψη μιας οντότητας, όπως αυτή του οινικού συνόλου. Η απαλλαγή από περιττά βάρη συνεισφέρει επίσης στη βέλτιστη απόδοση της μορφής που υποβόσκει. Είναι άσκηση επίπονη, διαρκής αμφισβήτηση, επαναπροσδιορισμός των ορίων της χρησιμότητας. Η διαδικασία αυτή είναι εργασία πνευματική. Η εφαρμογή της στην πράξη αληθινή πρόκληση.

Η τυφλή υιοθέτηση ενός προτύπου χωρίς να υπηρετεί κάποιες αρχές, μοιάζει με μπούσουλα που οδηγεί σε αδιέξοδα. Ο περιορισμός της επίδρασης του ξύλου χωρίς να λαμβάνονται υπόψη όλοι οι παράμετροι που διαμορφώνουν το αποτέλεσμα και ρυθμίζουν τις ισορροπίες, αφήνει ερωτηματικά και κενά. Ανάλατο φαγητό, σημαίνει άνοστο φαγητό! Από την άλλη πλευρά, οι αμφορείς, τα τσιμεντένια αυγά και διάφορα άλλα πιο αδρανή δοχεία φιλοξενίας του οίνου, είναι πιο εύκολο να αποκαλύψουν ατέλειες και αστοχίες μιας ασθενούς πρώτης ύλης. Ακριβώς επειδή εμπλέκονται ελάχιστα στο τελικό αποτέλεσμα. Προτού δαιμονοποιηθούν ελαφρά τη καρδία τα μέσα της οινοποίησης, ας βεβαιωθούμε πως όλα βρίσκονται στη θέση τους στον αμπελώνα και το σταφύλι είναι ικανό να πρωταγωνιστήσει χωρίς κομπάρσους πριν σηκώσουμε αυλαία!

“Η λιτότητα είναι απαιτητική έννοια, είναι γλυπτική με δίκοπο μαχαίρι. Καθετί που αφαιρείται, αν δεν προσθέτει νόημα, γίνεται έλλειμμα.”

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-