5 Ιαν 2022
Post by Δημήτρης Βίγλης
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ
Ηλιάνα Μαλίχιν: η μάχιμη οινολόγος που σύνδεσε το όνομά της με σημαντικές οινικές δημιουργίες, μοιράζεται μαζί μας τις πολύτιμες σκέψεις της. Με βάση της την Κρήτη, επαναστατεί και αισιοδοξεί. Δημιουργεί κρασιά με χαρακτήρα, με γνώμονα τη διάσωση και ανάδειξη των ιστορικών αμπελώνων του νησιού. Μια συνομιλία εκ του σύνεγγυς, με δεδομένο τον σεβασμό στο πρόσωπό της, με έμφαση στην αμεσότητα και την αυθεντικότητα που τη χαρακτηρίζει. Ο λόγος στην Ηλιάνα Μαλίχιν.
-Ηλιάνα, πότε καταλαβαίνεις πως το κρασί είναι το «πεπρωμένο» σου;
Μπορώ να πω πως από μικρή είχα πολύ έντονη κλίση προς τη φύση, είτε αφορούσε την επαφή με το χώμα ή τα ζώα, αργότερα τα μποστάνια, τις ελιές και το αμπέλι. Μεγαλώνοντας, άρχισα να έχω διάφορα ερωτήματα γύρω από την αμπελουργία και τον τρόπο παραγωγής κρασιού. Από κάποιο σημείο και πέρα, η επιδίωξη μου να μάθω για το αμπέλι και το κρασί έγινε μοναδικός στόχος, αφιερώθηκα σε αυτό με όλο μου τον εαυτό. Τώρα κοιτάζοντας πίσω, το κοντινό βέβαια παρελθόν, πιστεύω ότι το κρασί είναι το πεπρωμένο μου γιατί οδηγήθηκα σε αυτό με τρόπο μαγικό, σαν να συνωμότησε το σύμπαν για να μου συμβεί!
-Τι ωθεί μια νέα οινολόγο να κατακτήσει τον Ψηλορείτη;
Ο Ψηλορείτης δεν δέχεται κατακτητές. Είμαστε απλά το μέσο για να φανερώσει κάποιους από τους θησαυρούς του.
-Ανακάλυψες τον αμπελώνα που ανέκαθεν αναζητούσες;
Τους αμπελώνες που έχω ανακαλύψει στα χωριά που συνεργάζομαι ως τώρα δεν τους αναζητούσα, γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ καν ότι υπήρχαν! Τόσο μεγαλειώδεις είναι. Προκαλούν δέος, κρύβουν θησαυρούς και γεννούν ερωτήματα. Δεν ξέρω αν θα φανεί υπερβολικό, αλλά για εμένα κάποιοι εξ αυτών αποτελούν επίγειο παράδεισο.
-Η μεγαλύτερη πρόκληση που συνάντησες ως τώρα;
Κάθε χρονιά για μένα είναι μια νέα πρόκληση. Κάθε παλαιό αμπέλι που παίρνουμε στα χέρια μας και πασχίζουμε για να “πάρει τα πάνω του” είναι μια πρόκληση. Νομίζω ως τώρα, ο φετινός τρύγος του 2021 ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση, γιατί αντιμετωπίσαμε έναν ακραίο καύσωνα που μας άλλαξε άρδην το μέχρι τότε πλάνο.
-Kρασί της καρδιάς ή του μυαλού;
Η καρδιά μας οδηγεί και το μυαλό βοηθάει στην εκτέλεση. Και από τα δύο λοιπόν για να έχει νοστιμάδα.
-Το βιδιανό της Ηλιάνας. Σε τι βαθμό σου μοιάζει;
Αυτό ίσως θα πρέπει να το απαντήσει κάποιος άλλος που με γνωρίζει. Πιστεύω όμως ότι μοιραία, το κρασί μοιάζει στον δημιουργό του. Ελπίζω να έχει πάρει τα θετικά μου στοιχεία.
-Αν το κρασί σου ήταν άνθρωπος λοιπόν, ποια τα γνωρίσματά του;
Πεισματάρης, ρομαντικός, εκφραστικός, συναισθηματικός, δυναμικός, τίμιος, ειλικρινής, ονειροπόλος.
-Ποιόν επιθυμείς να αγγίξεις με το κρασί σου;
Εύχομαι όποιος επιλέγει να δοκιμάσει τα κρασιά μου να αγγίζουν την καρδιά του. Να κάνει ένα νοητό ταξίδι στο βουνό των Μελάμπων αγγίζοντας το λιβυκό, στον Φουρφουρά αγγίζοντας τον Ψηλορείτη.
-Tι διασώζεις από το παρελθόν για να σε στηρίζει στο παρόν;
Παρόν χωρίς παρελθόν στην οινοποιία πιστεύω πως δεν υπάρχει. Πόσο μάλλον όταν δουλεύει κανείς με παλαιά αμπέλια που φέρουν τεράστια ιστορία. Ο τρόπος αμπελοκαλλιέργειας, οινοποίησης, τα ήθη και έθιμα γύρω από αυτά και οι ιστορίες των μεγαλύτερων είναι κινητήριος δύναμη και έμπνευση.
-Η μεγαλύτερη αρετή ενός οινοποιού;
Η υπομονή του και ο σεβασμός.
-Το ρίζες2 μας εξέπληξε με τη δεξιοτεχνία και την οινοποιητική του ωριμότητα. Το είχες φανταστεί; Πώς προέκυψε;
Η ιδέα για το ρίζες2 ήταν εντελώς αυθόρμητη. Ακόμη εντυπωσιάζομαι όταν θυμάμαι τη στιγμή που συνέλαβα την ιδέα. Ήταν σαν να εξερράγη βόμβα στο κεφάλι μου. Δεν ήταν ότι έψαχνα να φτιάξω κάτι, απλά εκεί που καθόμουν το σκέφτηκα. Αυτό το ονομάζω μοιραίο. Δεν ξέρω αν είναι ένα σπουδαίο κρασί, ίσως όχι, αλλά για εμένα η ιδέα να ενώσεις δυο νησιά, δυο προφυλλοξηρικούς αμπελώνες και δυο ποικιλίες από τον τόπο όπου έχουν γεννηθεί, είναι σημαντικό.
-Από την εμπειρία σου, ποια η ιδιοτροπία του βιδιανού ως ποικιλία;
Αν προσεχθούν κάποια βασικά στοιχεία, δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύει ιδιαίτερα.
-Σε ποια ερυθρή ποικιλία θα αφιερωνόσουν χωρίς δεύτερη σκέψη;
Στο Λιάτικο.
-Ποια η άποψή σου για τα φυσικά κρασιά;
Αν και δεν συμφωνώ με τον όρο, αυτά τα κρασιά ακολουθούν μια συγκεκριμένη φιλοσοφία από την καλλιέργεια μέχρι και την οινοποίηση, που ενέχει σεβασμό προς τη φύση και τον άνθρωπο. Όταν λοιπόν δεν γίνονται για εμπορικό σκοπό και προβολή, αλλά υποδηλώνουν τρόπο ζωής, δηλώνω φανατική υποστηρίκτρια.
“Το μεγάλο κρασί για καθέναν από εμάς έχει διαφορετική σημασία. Αφού έχουμε φτάσει στο σημείο να οινοποιούμε γηγενείς ποικιλίες μας, έχουμε αρκετά μεγάλα κρασιά.” Η.Μ.
-Κλιματική αλλαγή και κρασί, σκέψεις;
Μεγάλη κουβέντα. Δεν ξέρουμε τα επόμενα χρόνια πως ακριβώς θα επηρεάσει η κλιματική αλλαγή την αμπελοκαλλιέργεια. Εύχομαι να είμαστε σε θέση να το αντιμετωπίσουμε και βασικά να υπάρχει όντως λύση. Πρέπει να αναζητούμε από τώρα εναλλακτικές και φυσικά να αφήνουμε όσο λιγότερο μπορούμε το αποτύπωμα μας.
-Πόσο θεωρείς πως απέχουμε από το μεγάλο ελληνικό κρασί;
Το μεγάλο κρασί για καθέναν από εμάς έχει διαφορετική σημασία. Αφού έχουμε φτάσει στο σημείο να οινοποιούμε γηγενείς ποικιλίες μας, έχουμε αρκετά μεγάλα κρασιά.
Εσωτερικό του οινοποιείου της Ηλιάνας Μαλίχιν
-Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια, κάποιο νέο project;
Πάντα υπάρχει στην ατζέντα η αναζήτηση και διάσωση αμπελώνων από τα χωριά του Ρεθύμνου. Έπειτα νέες φυτεύσεις, ένα αγρόκτημα, πειραματικές οινοποιήσεις. Υγεία και χρόνο να έχουμε να εγκαινιάζουμε νέα projects. Ακόμα, σε λίγο καιρό θα παρουσιάσω δύο νέα μονοποικιλιακά κρασιά εσοδείας 2020, το Θραψαθήρι και το Λιάτικο.
-Στο τέλος της ημέρας, ποια σκέψη κρατάς και για την επόμενη;
Μερικές φορές, οι σκέψεις μπορούν να σε αποθαρρύνουν, γιατί δεν τελειώνει κάθε μέρα σαν από ταινία. Οπότε προσπαθώ να κρατάω την αγάπη και το όραμα μου οδηγούς για την επόμενη μέρα που θα ξημερώσει.
“Εύχομαι όποιος επιλέγει να δοκιμάσει τα κρασιά μου, να αγγίζουν την καρδιά του. Να κάνει ένα νοητό ταξίδι στο βουνό των Μελάμπων αγγίζοντας το λιβυκό, στον Φουρφουρά αγγίζοντας τον Ψηλορείτη.” Ηλιάνα Μαλίχιν
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους της παρούσας συνέντευξης χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.
Related Article
