Μικρά θαλασσινά στολίδια, ιωδιούχα πολύτιμα κοσμήματα, όλο τρυφερότητα κι ευγένεια, κρυμμένα σε γλυκιά και χορταστική pasta. Μακαρονάδα θαλασσινών. Αυτή είναι η Marinara: ένα σύμπαν ακραίας νοστιμιάς, μια αυτοτελή πανδαισία, μια πράξη καλοσύνης! Δύσκολα αναπαράγεται τέτοια ολοκλήρωση, με τέτοια απλότητα. Ένα πιάτο θαλασσινής μικρογραφίας, αποτύπωσης του γαλάζιου terroir! Σαν κλείνουν τα μάτια από ευχαρίστηση, το χάδι του πρώτου κύματος που σπάει στον ουρανίσκο αλλάζει πρόσκαιρα τον κόσμο! Τα αγαπημένα θαλασσινά, κομψές υπάρξεις κρυμμένες στη σιωπή των βυθών, αποτελούν μια ευεργεσία προς όλους μας. Είναι κρίμα και άδικο να τα θυμόμαστε μόνο την Σαρακοστή.

Τα μυστικά της marinara

Η Marinara θέλει καλούς τρόπους. Όχι μπαχαρικά, όχι τυριά! Θάλασσα είναι, ένα πνεύμα που καλούμε να κάτσει για λίγο στο πιάτο μας. Τα πλάσματά της χάνονται εύκολα μέσα στις μαγειρικές υπερβολές. Συνηθισμένα στη γαλήνη του βυθού, φοβούνται τις φωνές. Αν καλυφθούν ατυχώς, χάθηκαν για πάντα. Η φινέτσα απαιτεί φινέτσα, λεπτούς χειρισμούς και ειρηνικές διαθέσεις!

Τα φρέσκα θαλασσινά ανεβάζουν κατακόρυφα τις ποιότητες της δημιουργίας μας. Όμως απαιτούν αληθινό μεράκι, σχολαστικότητα και επιμονή στην λεπτομέρεια. Καταρχάς, πρέπει να φροντιστεί επιμελώς η καθαριότητα τους και να εξασφαλιστεί πως καθετί που μπαίνει στο πιάτο τρώγεται! Για λόγους καθαρά ασφαλείας κατά την κατάποση, δεν αφήνουμε υπολείμματα από όστρακα, κελύφη ή ουρές από γαρίδες, γένια από μύδια ή κόκαλα ψαριών! Η προετοιμασία αυτή, αποδεικνύεται επιπλέον χρήσιμη, γιατί προσφέρει την απαιτούμενη βολή στον αποδέκτη του πιάτου.

Σε ένα πιάτο που συνυπάρχει το αλμυρό, το γλυκό, το καυτερό και το ξινό στοιχείο, η εξισορρόπηση τους είναι πρόκληση. Η επίτευξή της όμως, ανάγεται σε υπέροχη πολυπλοκότητα που μεταφράζεται σε επάλληλα επίπεδα γεύσης που οικοδομούν μια εξαιρετική εμπειρία! Τα θαλασσινά έχουν ένα χρόνο ψησίματος, τόσο-όσο, δεν παραμαγειρεύονται, ενώ στην ίδια τους τη σάλτσα τελειώνει και το μαγείρεμα των ζυμαρικών. Ποτέ χωριστά! Η τελική σύβραση ενσωματώνει τα θαλασσινά της αρεσκείας μας, τη φρέσκια τομάτα και τα ανάλογα μυρωδικά, αξιοποιώντας τους πολύτιμους χυμούς στο έπακρον!

φωτογραφία: winetaster.gr

Το ελληνικό παράδοξο

Στη χώρα του ηλίου και της ανεξάντλητης θάλασσας, αναμένουμε το γιορτινό κάλεσμα για να θυμηθούμε το σαρκώδες χταπόδι, την πονηρή τη σουπιά και τα ντροπαλά μας όστρακα! Φευ! Είναι να μην απορεί κανείς με την καθημερινότητα της οικιακής μας κουζίνας, εκεί όπου είθισται να βράζουν αλύπητα όσπρια ορφανά μέσα σε βάναυσα κατσαρολικά; Την ίδια ώρα, μια παράλογη κρεατολαγνεία άνευ προηγουμένου, βιώνεται σαν την «αποκάλυψη» του τραπεζιού μας! Πόσο ανοιχτές είναι οι κουζίνες μας προς τις θάλασσες που ατενίζουν τα παράθυρά μας; Αντίθετα, η στάση αυτή της θεαματικής υπερκατανάλωσης κρέατος, έχει οδηγήσει σε διογκωμένη ζήτηση που καλύπτει όπως-όπως κάθε λογής προσφορά-συμφορά. Την ίδια ώρα, η ελληνική κουζίνα εκτός συνόρων, συνεχίζει να είναι θλιβερά ταυτισμένη με την αναχρονιστική εικόνα της «greek salad». Τυχαίο;

Ημέρα Τετάρτη, καθημερινή, και ποιος ορέγεται γλυκές σουπιές μαγειρευτές με καυκαλήθρες και σπανάκι, κοκκινιστούς μοσχιούς με κάπαρη κι ελιές, μπαρμπουνάκια σαβόρο και τσιπούρες φρικασέ με ζοχούς ή σφριγηλά χταπόδια παντρεμένα με φίνα φάβα Σαντορίνης και καραμελωμένα κοκκάρια; Έλα ντε. Ξεχάσαμε ή δεν μάθαμε ποτέ; Επιτρέψαμε στην ευκολία μιας μπριζόλας στα κάρβουνα να παραγκωνίσει τη βαθιά νοστιμιά ενός μπριάμ; Και ηθικό το ζήτημα και οικολογικό. Σαφώς. Κι αν δεχθούμε πως είμαστε ό,τι τρώμε, τελικά ποιοι είμαστε; Στη γειτονική μας χώρα που ξέρει καλά πώς να πιάνει χώμα και να το κάνει χρυσάφι, οι φίλοι μας οι Ιταλοί, ζητούν χρήματα για να μας επιτρέψουν να φωτογραφήσουμε ακόμα κι ένα κεφάλι παρμεζάνας!

Τι πίνουμε;

Πίνουμε Ελλάδα! Θάλασσα κι αμπέλι, μια χορογραφία! Αμέτρητες εξαιρετικές επιλογές γεννούν τα θαρραλέα μας αμπέλια! Κάθε κρασί κι ένας διαφορετικός χορός με τη marinara μας! Ένα από τα πιο ευέλικτα πιάτα σε σχέση με το συνοδευτικό κρασί. Το λευκό χρώμα του ενδεδειγμένου κρασιού μπορεί να είναι προφανές, αλλά και με τα σωστά ροζέ το στροφόμετρο της απόλαυσης κοκκινίζει! Δοκιμάστε το όμορφο ροζέ Lexis Gris των αμπελώνων Ζαχαριά, αλλά και το ΑΠΛΑ της OENOPS. Πραγματικά εδώ το εύρος των επιλογών είναι μεγάλο και δεν είναι πολλά τα σημεία που πρέπει να προσέξει κανείς, όπως να έχει τουλάχιστον μέτριο σώμα το κρασί μας, αλλά και τονισμένη οξύτητα. Από εκεί και πέρα, η μαλαγουζιά Γεροβασιλείου κεντά τον ουρανίσκο, η Βηλάνα “Πυροβολικές” του Λυραράκη παντρεύεται με μπαλωθιές, ενώ το V for Vostilidi του Σαρρή επιχειρεί την ανατροπή! Τι ρομπόλες ζωηρές, τι κρουστά βιδιανά, αλλά και ασύρτικα εξωτικά, όλα τους χορεύουν μια χαρά στην ακροθαλασσιά!

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-