Δοκιμές κρασιών που τάζουν «πλούτο», αλλά αντί αυτού, αποδεικνύεται άνθρακας ο θησαυρός.

Όσο κι αν η κριτική αντιμετωπίζεται κάποιες φορές με καχυποψία ή σκεπτικισμό, καθώς φύσει και θέσει είναι λογικό να ασκεί πιέσεις, δεν παύει να έχει ως πρωταρχικό της μέλημα τη βελτίωση των κακώς κειμένων του αντικειμένου της. Η παρούσα γραφή αναφέρεται στα κρασιά «οδοστρωτήρες», που με περίσσια «αυτοπεποίθηση» εισβάλουν στο ποτήρι μας σαν ταύροι σε υαλοπωλείο.

Τα υπερβολικά και διαχυτικά κρασιά. Αυτά που με «φουσκωμένο στήθος» απαιτούν σεβασμό. Την ίδια ώρα εμφανίζονται αντιφατικά, ασταθή, με αμφίβολη ισορροπία, με υπερβολικό σώμα και υψηλό αλκοόλ, που εξυπηρετούν τη δημιουργία εντυπώσεων στο στόμα. Κρασιά με θολό, συγκεχυμένο ή και υπερώριμο φρούτο, ενίοτε μονοδιάστατα, με την εξέλιξη που υπόσχονται να αναμένεται χωρίς να έρχεται ποτέ. Κρασιά με χρυσοποίκιλτες ετικέτες, σφραγισμένα με βουλοκέρι, απολύτως σίγουρα πως ο χρόνος θα τα δικαιώσει. Εξέχουσες οινικές οντότητες a priori, μόνο και μόνο επειδή επιδιώκουν να επιβληθούν άγαρμπα, με τη θέρμη της αλκοόλης να επιβάλλει την τάξη…!

Η πρόκληση εν προκειμένω, αφορά την ανατροπή ενός προτύπου απλοποίησης και ευκολίας, με αποκλειστικό στόχο την τυφλή εμπορευματοποίηση του κρασιού και τη σύνδεσή του με νεόκοπους ουρανίσκους. Ένας άδειος όγκος, όσο επιβλητικός κι αν φαίνεται σε πρώτο χρόνο, δεν παύει να είναι άδειος, άρα άχαρος. Η ένδειά του μοιραία θα αποκαλυφθεί. Ποιο το νόημα λοιπόν; Ζητούμενο είναι το υγιές οινικό σύνολο, με ουσία και περιεχόμενο, που δεν προκαλεί, αλλά εμπνέει με τον χαρακτήρα του.

Η δήθεν συμπύκνωση

Όταν τα πολλαπλά επιμέρους στοιχεία που απαρτίζουν ένα πολύπλοκο κρασί συγκλίνουν με συγχρονισμό, έτσι εστιασμένα ώστε να εκφράσουν ενωμένα το οινικό σύνολο στη βέλτιστη εκδοχή του, λέγεται «συγκέντρωση». Χωρίς συγκέντρωση, πολυπλοκότητα και άρτια δομή, δεν νοείται συμπύκνωση. Μόνο όταν διακρίνονται όλα τα επίπεδα από τα οποία δομείται το κρασί αυτό, ενωμένα σε μια ιδανική συγκυρία, προσφέροντας μέγιστη απόλαυση και ολοκληρωμένη εμπειρία, οι λέξεις «συγκέντρωση» και «συμπύκνωση» επαληθεύονται.

Πολλές φορές, η αίσθηση της φερόμενης συμπύκνωσης, επιχειρείται να αναπαραχθεί σε κρασιά που μιμούνται ουσιαστικά εκείνα που το πέτυχαν. Πρόκειται δηλαδή για μια ατυχή προσπάθεια να σταθούν δίπλα στα πρότυπά τους, ενώ επιλέγουν τη σύντομη οδό για να το πετύχουν. Έτσι, η ευκαιριακή αυτή προσέγγιση, που μοιάζει περισσότερο με καλοπιάσματα, παρά με ανάπτυξη αυτού καθεαυτού του κρασιού, μοιάζει με σύντομη ιστορία που εξαντλείται στην εισαγωγή της.

Ζητείται ποιοτικό φρούτο!

Σε αυτά τα κρασιά-bodybuilders, που η δοκιμή τους ισοδυναμεί με γροθιά στο στομάχι, η γοητεία έχει χαθεί οριστικά πίσω από τα μπράτσα τους. Σε αυτά λοιπόν τα πληθωρικά κρασιά των ευμεγεθών αναλογιών, γνωστών και ως «μπρούσκων», το φρούτο επιβάλλεται όχι με την ένταση και την καθαρότητά του, αλλά με τη «γλύκα» του. Απευθυνόμενα λοιπόν στον ανυποψίαστο δοκιμαστή, ο οποίος πρωτογνωρίζεται με την παλέτα του και αναγνωρίζει για «καλό» το «γλυκό», τον συγκινούν. Έτσι έχουμε ξηρά κρασιά με φρούτο όψιμης ωρίμανσης, δηλαδή σε μορφή ζαχαρωτών και μαρμελάδων, τα όποια ξεπηδούν θαρρείς από τη φιάλη του κρασιού αντί του βάζου της αγαπημένης μας γιαγιάς. Επακόλουθο της επιλογής αυτής είναι η ποσότητα των σακχάρων να είναι υψηλότερη και να παραπλανά το στόμα δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση πληρότητας. Με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά κρύβουν τις ατέλειες και τις αδυναμίες τους.

Εν κατακλείδι

Η αναφορά αυτή κλείνει με επίκληση στην αισθητική, την οποία και οφείλει η οινολογία να υπηρετεί, αλλά και με την πίστη πως το κρασί είναι φορέας πολιτισμού. Δεν αποτελεί ευκαιριακό μέσο επίδειξης δύναμης, ούτε φαντασμαγορικό πυροτέχνημα. Τέτοιες τακτικές θίγουν την υπόσταση του. Όλα αυτά άλλωστε, είναι καταδικασμένα να εξαντλούνται γρήγορα και να σβήνουν μαζί με το τέλος της παράστασης. Το κρασί έχει θεωρία και πράξη. Ένα σοβαρό κρασί έχει αρχή, μέση και τέλος. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, τα εμπορικά χειριστικά tricks υποτιμούν τον σκεπτόμενο καταναλωτή, αλλά και το ίδιο το κρασί. Φυσικά και τα κρασιά δημιουργούνται για να πωληθούν, αλλά για να πετύχουν, πρέπει πρωτίστως να ανταγωνιστούν μεταξύ τους με όρους ποιότητας. Υπάρχει δε μεγαλύτερη επιτυχία από το να απολαμβάνει κανείς ευπώλητα κρασιά που σαγηνεύουν με τον χαρακτήρα, την αυθεντικότητα και την τιμιότητά τους; 

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-