Ιδού μια ετικέτα που δε συναντάται συχνά. Ένα οινικό μονοπάτι που έρχεται από μακριά για να μας ταξιδέψει αφενός, αλλά και για να αναδείξει την αξία κάθε ταξιδιού. Μπουτάρης: ένα όνομα, μία ιστορία. Η θρυλική οικογένεια που πήρε στους ώμους της το ελληνικό κρασί. Εκείνοι που λάνσαραν το πρώτο ελληνικό εμφιαλωμένο κρασί, αλλά κι εκείνοι που δούλεψαν ενδελεχώς το ξινόμαυρο αναδεικνύοντάς το μέσα στα χρόνια ως την απόλυτη ανερχόμενη ερυθρή ποικιλία.

Αμέτρητοι τρύγοι από τότε, άφθονο και το κρασί που κύλησε στους κόλπους της ονομαστής οικογένειας του κρασιού. Πολλές οι ιστορίες, έξω, αλλά και μέσα στα μπουκάλια τους. Ένα όμως είναι το σίγουρο: κάθε ποτήρι ξινόμαυρο Μπουτάρη, ισοδυναμεί με ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού κρασιού. Η «ιστορία» έχει πάντα ξεχωριστή γεύση, και ανεξαρτήτως γούστου, απαιτεί σεβασμό, γιατί πάντα έχει κάτι να μας διδάξει.

Σκοπός μας λοιπόν είναι να ξαναδιαβάσουμε την ιστορία. Ειδικά όταν αναφερόμαστε σε παλαιές οινοποιήσεις προερχόμενες από τα ψηλά ράφια της οινικής παρακαταθήκης Μπουτάρη. Επιχειρούμε να αφουγκραστούμε προσεκτικά αυτό που το ίδιο το κρασί μεταδίδει, και να το μοιραστούμε μαζί σας. Σημασία για εμάς δεν έχει ο εντυπωσιασμός. Μάλλον πρόκειται για εχθρό του κρασιού και σίγουρα αδυναμία. Δε συνάδουν στο κρασί τέτοιες πρακτικές, παρά αυθεντικότητα, αξιοπρέπεια κι ευγένεια. Τότε μόνο μπορεί να ανακαλύψει κανείς τον ξεχωριστό χαρακτήρα που εσωκλείεται σε κάθε φιάλη και να την εκτιμήσει ανάλογα. Καλωσορίζουμε στο χαρτοφυλάκιο των γευσιγνωσιών μας ένα σπουδαίο κρασί, γευόμαστε ιστορία και τις αναμνήσεις του αύριο. Μπουτάρη ξινόμαυρο Reserve 2000.

φωτογραφία: winetaster.gr

ΤΟ ΚΡΑΣΙ:

Μέτριας έντασης γκρενά χρώμα με πορτοκαλί ανταύγειες. Μύτη με εντάσεις και αρώματα από πετιμέζι, μαρμελάδας τριαντάφυλλου, αποξηραμένου σύκου, γλυκού του κουταλιού βύσσινου και νότες πολυτελούς ξύλου. Ήπιες κρεάτινες νύξεις συνυπάρχουν με φίνο tobacco, μαύρο τσάι και νωπά φύλλα. Ξηρό στο στόμα, μετρίου όγκου, τονισμένης οξύτητας και με μπόλικες τανίνες, αν και κατευνασμένες και ώριμες. Διακριτικό αλκοόλ. Μελωμένες γεύσεις από χουρμά, αποξηραμένο δαμάσκηνο, ανθικές νότες από ροδοπέταλα και επίμονη επίγευση κανέλας και γαρίφαλου. 

Αναμφιβόλως πρόκειται για μια αποκαλυπτική φιάλη. Μια καλή φιάλη που συνεισφέρει στη σπουδή για το ξινόμαυρο. Θεαματική αντοχή στο χρόνο μιας ποικιλίας-φαινόμενο. Ώριμο κι εξελιγμένο το κρασί αρωματικά, χωρίς ωστόσο να μένει εκεί.  Και στο στόμα, εμφανίζεται καλά εστιασμένο και με συμπύκνωση τέτοια, χωρίς να χάνει από την ακρίβεια και τη χάρη του. Το μετριασμένο αλκοόλ βοηθά το όλο σύνολο, υποστηρίζοντας τη μοναδική του φινέτσα, με αναφορές σε κρασιά παλαιοκοσμίτικης παραδοσιακής κοπής. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως στα είκοσι του χρόνια οι τανίνες έχουν ακόμη μέλλον, χωρίς όμως να ξεχωρίζουν άκομψα και να επηρεάζουν τη γενικότερη ισορροπία του κρασιού. Ιδανικά, θα το κρατούσαμε άλλα δύο χρόνια στο σκοτεινό κελάρι μας! Αυτό είναι το ξινόμαυρο!

Χρόνος δοκιμής: 04/2020

Αξιολόγηση: 94/100

PAIRING

Σπετσοφάι με πετιμέζι και καπνιστή πάπρικα.

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-