Η πραγματικότητα δεν έκρυψε ποτέ το σκληρό της πρόσωπο. Τις περισσότερες φορές μάλιστα, ξεπερνά και τη φαντασία. Μα πόση φαντασία χρειάζεται για να δείξει κανείς στοιχειώδες έστω ενδιαφέρον για μια φυσική καταστροφή; Ποσώς δε για την πρόληψή της; Χρειάζεται μόνο ευαισθησία και ανθρωπιά. Mπορούμε ΟΛΟΙ να κατανοήσουμε το δράμα των αμπελουργών και των οινοποιών που είδαν τους κόπους τους να γίνονται στάχτη από τις πύρινες γλώσσες που κατάπιαν το βιός τους στην Κρήτη.

Αναφερόμαστε στην πρόσφατη καταστροφή που υπέστη ο ιστορικός αμπελώνας του χωριού των Μελάμπων του Ρεθύμνου. Συνοπτικά να αναφέρουμε πως εκτός από την σπανιότητά του λόγω παλαιότητας, συντρέχουν μοναδικά χαρακτηριστικά που αφορούν την παρουσία του, συνυφασμένα με τον τόπο και τους ανθρώπους. Η ανάδειξή του ταυτίστηκε με την πολύτιμη προσφορά του στη δημιουργία εξαίρετων οίνων διακεκριμένης ποιότητας, λόγω της ανωτερότητας των σπάνιων αυτών αμπελιών. Τέτοιοι αναπτυγμένοι αμπελώνες, που εκτός όσων αναφέρθηκαν, αποτελούν μνημεία πολιτισμικής κληρονομιάς, κάηκαν ολοσχερώς. Μαζί με αυτούς, κάηκαν και εξαιρετικές πρωτοβουλίες ανθρώπων που πάλεψαν να τους εντοπίσουν, κόπιασαν να τους αναστήσουν, εναπόθεσαν πάνω τους ελπίδες και όνειρα, όπως η γνωστή οινοποιός Ηλιάνα Μαλίχιν. Οι λέξεις είναι λίγες, καιρός να μιλήσουν οι πράξεις, για να αποζημιώσουν όλους εκείνους που τίμησαν την εκλεκτή αυτή κρητική γη και κυρίως, να βρεθεί τρόπος να συνεχίσουν να το κάνουν.

Όχι άλλα προδομένα οράματα

Το οράματα δεν υπονομεύονται. Δεν αποτελούν πάρεργο. Μπορεί να απαιτείται σκληρή δουλειά για την υλοποίησή τους, εκεί βρίσκεται όμως η αληθινή αξία. Για πόσο ακόμα σε αυτόν τον τόπο θα τιμωρούνται οι εκλεκτότερες των προσπαθειών; Για πόσο ακόμα θα απομονώνονται τα έργα εκείνα που πρεσβεύουν τον καλύτερό μας εαυτό; Ως πότε θα εξαντλούμαστε ατυχώς στα προφανή; Τα οράματα των νέων οινοποιών οφείλουμε να τα αναγνωρίζουμε, να τα προστατεύουμε, γιατί είναι εκείνα που μας εξελίσσουν όλους.

Οφείλουμε πολλά σε εκείνους που τολμούν κι επιχειρούν με υψηλό ρίσκο για να αναδείξουν τον τόπο μας. Σε όλους όσους αναλαμβάνουν πραγματική ευθύνη, σε όσους δημιουργούν με το κεφάλι ψηλά. Η υπέρβαση τους, δεν είναι απλώς μια επιλογή. Είναι έμπνευση για όλους και τιμή για όλους μας. Από την άλλη πλευρά, ο κυνισμός δεν είναι άποψη. Η εγκατάλειψη τους τώρα θα σημαίνει λιγοψυχία, εθνική αποτυχία και ένα αποτρεπτικό περιβάλλον για να καλλιεργηθεί κάθε νέος και υποσχόμενος καρπός μελλοντικά. 

-Η φωτογραφία παραχωρήθηκε από το αρχείο της οινοποιού Ηλιάνας Μαλίχιν-