Με το ζεστό χνώτο του Αυγούστου αισθητό, κι ενώ πολλοί ακόμα σπεύδουν να απαλλαγούν από το φλογερό ταμπεραμέντο του ελληνικού καλοκαιριού αναζητώντας δροσιστικές οάσεις, ένας ακόμη τρύγος δειλά – δειλά ξεκίνησε. Η αρχή του τρύγου, το τέλος της καλλιεργητικής περιόδου, όποτε δηλαδή ολοκληρώνεται ένας κύκλος, είθισται να αντιμετωπίζεται σαν γιορτή. Όταν ο ένας τρύγος διαδέχεται τον επόμενο, σαν μια νοερή αλυσίδα αποτελούμενη από ετήσιους κρίκους, η διαδοχή συμβολίζει την εξέλιξη, την πρόοδο και την ευημερία. Ο φετινός όμως τρύγος του 2020, πιο «συνεσταλμένος», έχει το βλέμμα στραμμένο πίσω, σαν ο χρόνος αυτή τη φορά να ξέχασε ένα του παιδί.

Έσπασε η αλυσίδα το 2019; Την έκαμψε η λύσσα του κορωνοϊού; Κακά τα ψέματα, σίγουρα άφησε τα δόντια του στην πλάτη της απερχόμενης σοδειάς. Με το μένος του να πλήττει τις υπερπροσπάθειες των παραγωγών, που πάλεψαν και παλεύουν με το δηλητήριο του. Για αυτό όμως το λόγο, επειδή ήταν η χρονιά που συνδέθηκε με την αλλόκοτη αυτή συγκυρία, υπήρξε μια συμβολική χρονιά. Και όχι μόνο. Σαν τραγική ειρωνεία, αυτή η λαβωμένη χρονιά, αποδείχθηκε μια σπουδαία οινική εσοδεία, καθώς σημείωσε κορυφαίες επιδόσεις. Τέτοιες που να την τοποθετούν ανάμεσα στις καλύτερες της δεκαετίας! Αδικία; μπορεί. Κακή τύχη; ίσως. Μεγάλη όμως χρονιά; σαφώς!

φωτογραφία: winetaster.gr

Στα δίσεκτα αυτά χρόνια, τα παθήματα έγιναν αναγκαστικά μαθήματα. Οι πιέσεις των συγκυριών, πέρα των δυσκολιών, αποκάλυψαν αδυναμίες κι επέφεραν πλήγματα σε επιπόλαιες τακτικές. Η εξέλιξη άλλωστε είναι μια επίπονη διαδικασία. Ακόμη και ο τοκετός, το πιο χαρμόσυνο γεγονός ταυτισμένο με τη συνέχεια της ζωής, συνοδεύεται από αφόρητους πόνους. Η πρόκληση αφορά στο να μην αποφεύγουμε αυτούς τους πολύτιμους πόνους, αλλά ούτε και να τους υπομένουμε άκριτα και συμβιβαστικά.

Η εσοδεία του 2019 για το κρασί έλαμψε δια της απουσίας της, καθώς  η αγορά σοκαρισμένη από το χτύπημα της πανδημίας, δεν την απορρόφησε. Εκείνη όμως, δεν έπαψε να ξεχωρίζει με την κλάση της. Μια αντίφαση με περιεχόμενο. Όσα λοιπόν από τα κρασιά της δημιουργήθηκαν με προδιαγραφές να αντέξουν στο χρόνο, δεν αντιμετωπίζουν κίνδυνο, ακόμη κι αν χρειαστεί να περιμένουν μέχρι να δικαιωθούν. Όσα όμως δεν επένδυσαν στην διάρκεια, αλλά στην ταχύτητα και απευθύνονταν στην γρήγορη κατανάλωση, λογικό είναι να μην τα καταφέρουν. Ένα πιεστικό γεγονός για την παραγωγή, που όμως μπορεί να μεταλλάξει την εφαρμοζόμενη πολιτική ως τώρα, με θετικότερα αποτελέσματα στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, μια σπουδαία εσοδεία αξίζει τη στήριξή μας.

Το αμπέλι δε σταματά να γεννά ευτυχώς. Η φύση, πιο σοφή, είναι ανθεκτική. Όταν ο τρόπος της γίνει τρόπος μας, τότε θα μετριαστεί ο φόβος μας. Όταν διδαχθούμε από την αυθεντικότητά της, θα αντλήσουμε δύναμη υπομένοντας τις κακουχίες, αλλά θα κομίσουμε και γνώση, ώστε να οδηγεί τις επιλογές μας. Είθε τα έργα μας να μην εξαντλούνται στο εφήμερο παρόν και τα κρασιά όλων των εσοδειών να ταξιδεύουν περήφανα στο χρόνο. Καλό τρύγο για το 2020! Καλά κρασιά!

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-