Πάσχα στη σκιά του covid φέτος. Χωρίς εξοχή, λαμπάδες, συγγενείς και φίλους. Αν δεν απολέσεις, είναι αλήθεια πως δεν εκτιμάς ό,τι είχες. Δεν σου δίνεται η ευκαιρία να νιώσεις ευγνωμοσύνη για ό,τι σου δόθηκε και για ό,τι απόκτησες. Λίγα ή περισσότερα, δεν έχει σημασία. Και ποιος δεν έχει απολέσει όμως; Η απώλεια είναι μέρος κάθε αλήθειας. Και την αλήθεια δεν την απόφυγε ποτέ κανείς. Αργά ή γρήγορα μας βρίσκει, βιώνεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Η αλλαγή. Η αλλαγή που συνήθως φοβίζει. Μιας και κάθε αλλαγή ωθεί προς το διαφορετικό, σε μια μετάβαση σε κάτι νεότερο. Μπορεί σίγουρα αυτό να προκαλεί αναστάτωση, αλλά αυτό έχει σίγουρα και τα θετικά του.

Διαφορετικό το φετινό Πάσχα, λέμε. Φέτος, ίσως βλέπουμε πιο καθαρά αυτό που πρέσβευε η γιορτή αυτή ανέκαθεν: την oυσία. Η πορεία προς την ανάσταση φέτος δεν συμβολίζεται απλώς, βιώνεται. Φέτος δεν υπάρχουν διακρίσεις που λειτουργούν υπέρ των ισχυρών. Φέτος όλοι χάνουμε, όλοι αντιλαμβανόμαστε πως δεν μας χωρίζει ουσιαστικά τίποτα, παρά τον μάταιο ανταγωνισμό μας. Διαφορετικοί προς το καλύτερο, να ευχηθούμε. Αληθινοί, αλληλέγγυοι και πιο ευγνώμονες. Αυτή ας είναι η ανάστασή μας!

Στρώνουμε τραπέζι

Σε αυτόν εδώ τον «κλειστό τόπο» όπως αναφέρει ο ποιητής, το τραπέζι μας γεμίζει αλλιώς. Εξού και η νοστιμιά. Η μοιρασιά. Το μοίρασμα κάνει γλυκό το φαγητό μας, το τραγούδι και οι παρέες τα μπαχαρικά, η παρουσία των δικών μας ανθρώπων: το αλάτι και το πιπέρι. Πρώτα από όλα, η σκέψη μας σε εκείνους που δεν γίνεται να βρίσκονται κοντά μας. Η σκέψη μας εκεί. Μετά τι θα φάμε και τι θα πιούμε. Μετά. Χέρι με χέρι γεμίζουν τα πιάτα, χέρι με χέρι φτάνουν ως το τραπέζι κι έπειτα ως το χαμόγελο.

Ας μη γίνεται να χαρούμε φέτος το παραδοσιακό αρνάκι (το απαγορευμένο), οι λοιπές παραδοσιακές ελληνικές συνταγές αφθονούν. Ευκαιρία λοιπόν να ανοίξουμε τα ξεχασμένα κιτάπια της πλούσιας παράδοσής μας, εκείνης της λησμονημένης, της παραγκωνισμένης. Λιτά μαγειρευτά αλλά συγκινητικής νοστιμιάς, βρίσκουν τη θέση τους στο πασχαλινό τραπέζι μας και όχι μόνο. Καθιερώνονται στις προτιμήσεις μας. Τώρα περισσότερο από ποτέ. Αναδεικνύουμε την τοπική μας κουζίνα με τα πεντανόστιμα καλούδια που γεννά ο ευλογημένος μας τόπος. Και φυσικά το κρασί μας, το σπουδαίο ελληνικό κρασί που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα πλέον από κανένα άλλο του κόσμου. Κοπιάστε Έλληνες!

Σε αυτόν εδώ τον «κλειστό τόπο»  όπως αναφέρει ο ποιητής, το τραπέζι μας γεμίζει αλλιώς. Εξού και η νοστιμιά. Η μοιρασιά. Το μοίρασμα κάνει γλυκό το φαγητό μας, το τραγούδι και οι παρέες τα μπαχαρικά, η παρουσία των δικών μας ανθρώπων: το αλάτι και το πιπέρι.

Πασχαλινή, ψυχική ανάταση / φωτογραφία: winetaster.gr

Nόστιμο κάλεσμα

Παραδοσιακά στη χώρα μας, τον πρώτο λόγο τις γιορτινές μέρες έχουν οι πίτες. Κάθε τόπος ελληνικός, τη μέρα του Πάσχα, όλο και κάποια περίτεχνη πίτα ξεφουρνίζει. Αξίζει κανείς να ανακαλύψει τις διάφορες πλούσιες εκδοχές ανά περιοχή. Εμείς για αρχή, ξεχωρίσαμε τον ονομαστό κρητικό μεσσαρίτικο τζουλαμά. Ένα ιδιαίτερο καλωσόρισμα, μιας πίτας που γεμίζεται με ρύζι, συκωτάκια πουλιών, ξηρούς καρπούς, μπαχαρικά και σταφίδες! Συνέχεια με τα αγαπημένα μεζεκλίκια, τα καλοπιάσματα. Τι καλύτερο από ένα μοσχομυριστό βολιώτικο μπουμπάρι, παρέα με αχνιστούς περιποιημένους μακεδονικούς τζιγεροσαρμάδες; Εδώ κερνάμε το πρώτο μας κρασί: μεστό πικάντικο λημνιό, μούχταρο κι αρωματική λημνιώνα, πιάνονται αγκαζέ με τα ορεκτικά κι ανοίγουν το χορό της κατάνυξης!

Κι ύστερα τα πρώτα μαγειρευτά. Με ζωντανό ρυθμό και τη μουσική από τα ποτήρια και τα πιρούνια, τα γέλια και τα πειράγματα. Λαχανοντολμάδες λευκοί ή κοκκινιστοί, χοιρινό μαγειρευτό με πορτοκάλι και κρητικός ξινόχοντρος με βραστό ζυγούρι! Τι παρέα ταιριαστή με λευκό κρασί, πληθωρικό, πικάντικο κι αισθησιακό: δραμινό ασύρτικο, κρητικό βιδιανό και αττικό σαββατιανό!

Τέλος, το αρνάκι το ευωδιαστό σε τρείς υπέροχες αγαπημένες εκδοχές. Aρνάκι φρικασέ με μάραθο και καυκαλήθρες που συνοδεύουμε με αρωματικά λευκά κρασιά με δομή, όπως βαρελάτα blends με βάση το μοσχοφίλερο και τη μαλαγουζιά. Το εξαιρετικό θρακιώτικο αρνί φούρνου γεμιστό με ρύζι, ψιλοκομμένη συκωταριά, κουκουνάρι, σταφίδες και φρέσκα αρωματικά, βρίσκει στο ξινόμαυρο το alter ego του! Και κλείνουμε με το απίθανα νόστιμο πολίτικο γκιούλπασι, που μπορεί να περιέχει και τρία διαφορετικά κρέατα (αρνί, μοσχάρι, χοιρινό) σε μεγάλα κομμάτια, ψημένα στο φούρνο με πιπεριές, σκόρδο και δεντρολίβανο μέσα σε λαδόκολλα! Εδώ ταιριάζουμε πλούσια αγιωργίτικα, ξηρές υπέροχες μαυροδάφνες, αλλά και σπάνια και πολύτιμα μαυροτράγανα!

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-