Σαν κλείνουν τα μάτια μια στιγμή και η ζωή φαντάζει με αναλαμπή στην κοιλάδα του αμφιβληστροειδούς, είναι κανείς μόνος. Στη μέση ενός αμπελώνα, στην κορυφή μιας δεξαμενής πάνω στο «καπέλο», ή στις δύσβατες πεζούλες που το όνειρο του οινοποιού σαν αγριμάκι χορεύει. Ένας άνθρωπος που ρεμβάζει στα πέρατα της δημιουργίας είναι ευλογία μα και κίνδυνος. Μέσα στη δίνη των απανωτών ειρμών, προτού ακόμα η επιλογή καθορίσει τη ζωή μιας προσωπικότητας του κρασιού, μπορεί κανείς εύλογα να αναρωτηθεί: «γίνεται ο ποιητής επιχειρηματίας»;

Με το ταλέντο στον ώμο και φορτισμένη ενέργεια για τα μελλοντικά οινικά του σχέδια, τα πόδια του οινοποιού σταματούν μπροστά στο βουνό που υψώνεται, αναγκάζοντας τα μεγάλα θαρραλέα μάτια του να μετρήσουν το ύψος. Η επίγνωση πως τα οράματα είναι καταδικασμένα αν παραμείνουν οράματα, δεν ανακουφίζει την ανάβαση. Η διαδρομή πάνω σε γραμμές διάσπαρτες στο διεθνές τοπογραφικό, χάνεται στο άπειρο των επιλογών. Κάθε απόφαση δείχνει όσες απορρίφθηκαν και τότε μοιάζει σαν να ξεκινά κανείς διαρκώς από την αρχή, ή πως απλώς μετακινείται χωρίς να βιώνει την ύπαρξή του ενεργά, ακριβώς όπως μια πέτρα πέφτει πάνω στο έδαφος. Το κέρδος αργό, όπως σε κάθε εφαρμοσμένη τέχνη, προκύπτει αν δεν επιδιωχθεί. 

Η μοίρα του δημιουργού

Το ποίημα πάντα θα αγνοείται. Το κρασί, με κοινή καταγωγή, περιβάλλεται από μυστήριο. Ας δημιουργηθεί, ας διαβαστεί, το κενό έπεται. Η επόμενη μέρα της δημιουργίας είναι μια σιωπηλή μέρα. Η ζωή του κρασιού συνεχίζεται σαν να μην δημιουργήθηκε ποτέ. Ο δημιουργός σιγεί και παρατηρεί το κοινό και τις αντιδράσεις του, ενώ το κρασί του απομακρύνεται δίχως επιστροφή. Υπάρχουν άραγε τα έργα μέσα από τα μάτια εκείνων που θα τα ανακαλύψουν; Η είδηση του ερχομού τους, όπως κάθε είδηση, είναι σύντομη. Η διάρκεια της ζωής τους είναι αδύνατον να προβλεφθεί, γιατί προϋποθέτει τη συνειδητή αλληλεπίδραση με το κοινό, ενώ η βαθύτερη προσέγγιση τους μπορεί να αναβάλλεται εις το διηνεκές. Ο οινοποιός μετά τη δημιουργία, επιστρέφει στην αφετηρία. Έπειτα ζει και αναμένει για το πότε θα ξαναγεννηθεί. Οι ενδόμυχες σκέψεις του, κρύβονται στα άδυτα των δεξαμενών του, ενώ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τα συναισθήματα του, που ίσως και να ακροβατούν πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Όσες αναδεύσεις και να επιχειρηθούν, δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ στις ετικέτες των φιαλών η ιστορία της μυστηριακής αυτής κατάδυσης. Ανάμεσα στην έκσταση και την υπερκόπωση, ο οινοποιός τελικά εμφιαλώνει την ψυχή του.

 φωτογραφία: winetaster.gr

Οι άνθρωποι του κρασιού

«Άνθρωποι του κρασιού», αποκαλούνται. Μα είναι πολλά περισσότερα. Πολλά περισσότερα που προσδίδουν νόημα κυρίως στην υπόσταση του ανθρώπου και στην τόλμη του να ποιεί από το μηδέν. Ίσως να ξέρουν καλά πως δεν είναι τίποτε άλλο από το πεπρωμένο τους, ίσως και αυτό να μην το αναγνωρίζουν διόλου, γιατί είναι στη φύση τους η υπέρβαση. Γενέθλια οι τρύγοι τους, γητευτές ή ερμηνευτές του χρόνου; Καλλιτέχνες κι έμποροι. Είναι εκείνοι που λερώνονται σαν κάθε άλλος τεχνίτης και ταυτόχρονα μιλούν σε ακαδημαϊκό κοινό για επιχειρησιακή στρατηγική. Αρχιτέκτονες του οινικού κόσμου τους, εργοδηγοί κι εργάτες, οικοδομούν ένα σύμπαν αισθητικής! Τόσοι άνθρωποι σε ένα σώμα!

Μα όσες ζωές και αν ζήσει ο οινοποιός, στα χέρια του θα υπάρχουν τα ζάρια εκείνης της μοναδικής του ευκαιρίας. Τίποτα δεν σβήνει τις αγωνίες για το αν κατανόησε το ίδιο το κρασί, αν αφουγκράστηκε τον τόπο που το σμιλεύει άθελά του. Πώς θα ξεκινήσει ο απαραίτητος διάλογος που θα σημάνει τη σχέση δημιουργίας και δημιουργού; Πολλές φορές, ερμηνεύουμε αυτό που ήδη υπάρχει καθυστερώντας το βλέμμα μας. Η πλάνη της ειδημοσύνης είναι δραματικά γρήγορη. Το νόημα έγκειται στο να βρούμε τη φωνή μας ή να αποκαλύψουμε τη μελωδία της ίδιας της φύσης;

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-