ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

«Ξέρω τι έκανες πέρσι την ανάσταση», θα μουρμούριζε σαρκαστικά το πονηρό αρνάκι μασουλώντας τριφυλλάκια ανέμελο. «Σε καραντίνα ε;». Μηδένα προ του τέλους μακάριζε! Εντάξει, καλή η υπομονή, αλλά δεν τρώγεται! Ε μα ναι. Ο τροχός όμως γυρίζει, η άνοιξη ανθίζει και το μπαρούτι μυρίζει! Σπινθηρίζουν ήδη τα φιτίλια, ενώ τα πασχαλινά σήματα καπνού της ελληνικής υπαίθρου ετοιμάζονται να κατακτήσουν τους αιθέρες για να σημάνουν τη φετινή επανάσταση!

Με βαρελότα και τυμπανοκρουσίες και άλλες συνοδείες, ο οβελίας ετοιμάζεται για τη θυσία του. Το κάλεσμα της παράδοσης αντηχεί από την ανθισμένη γη, με τα χαμομήλια να εισβάλουν στα ποτήρια και τον ήλιο να κερνά λαχταριστά ορεκτικά! Η μάχη με τα κάρβουνα καλά κρατεί, οι μάστορες ανά φαμελιά κουρδίζουν τα όργανά τους κι ετοιμάζουν τα πυρομαχικά τους! Αυτή η ανάσταση θα είναι δικιά μας!

Αυτή η ιεροτελεστία, η επένδυση στον κοινό χρόνο τον οικογενειακό, τότε που το δέσιμο μας κάνει να νιώθουμε μικρά παιδιά, αγκαλιάζει τις ελπίδες μας. Γύρω από τη φωτιά της ανάστασης, χορεύουν παντοτινές αναμνήσεις. Εκεί διασταυρώνονται τα βλέμματα όλων των γενεών. Η φθορά και η νέα ζωή, οι συμβολισμοί. Η άνοιξη μας σφίγγει το χέρι. Τα νέα μάτια των αμπελιών γεννούν τα νέα βλαστάρια. Το κάλεσμα να δούμε τον κόσμο με άλλα μάτια, η ανάσταση μας!

Ο πολύχρωμος καμβάς της εποχής / φωτογραφία: winetaster.gr

Το αρνί, ο πρωταγωνιστής

Φανταζόμαστε ψηλόλιγνες φλόγες να υψώνονται μπροστά μας, να διαστέλλουν τις κόρες των ματιών από έκπληξη! Λαίμαργη φωτιά να καταπίνει τα ξύλα το ένα μετά το άλλο, να πυρώνει τα μεγάλα κάρβουνα, τη θέρμη να καίει το πρόσωπο και να φουντώνει την ανυπομονησία. Κρότοι και λάμψεις εδώ κι εκεί, ενώ η θαλπωρή στεγνώνει τον δύσκολο χειμώνα μονομιάς, ανακουφιστική. Τα καλά τα κρέατα, φροντισμένα από νωρίς, περασμένα από χέρια πολλά, με μαλάξεις τρυφερές, προσδίδοντας τη νοστιμιά της οικειότητας. Σκηνικό βουκολικό, το έθιμο για το ψητό.

Εστιάζουμε στο αρνάκι το καλοαναθρεμμένο, στα προσόντα και στα φόντα του. Τα φώτα στον πρωταγωνιστή που αποζητά αντάξιο σεκόντο από το φίνο το κρασί! Πριν γεμίσουν τα ποτήρια, σκεφτόμαστε το αγαπημένο μας ψητό. Υψηλή λιπαρότητα, τόση που αποτελεί και το λόγο που ενδείκνυται να ψήνεται επί ώρες, καθώς το κρέας «βράζει» στο ίδιο του το λίπος. Ενυδατώνεται φυσικά έτσι, διόλου τυχαία η επιλογή του εθίμου. Ταυτοχρόνως, ενισχυμένη αλατότητα, ένα στοιχείο που αγαπά το κρασί. Ο πολύωρος στροβιλισμός του οδηγεί στο καλό ψήσιμο, με το αίμα να στραγγίζει πλήρως. Μετά, η πικάντικη κρούστα με την κάπνα της, τις ξηροκαρπάτες γεύσεις της, τα ανατολίτικα τα μπαχαρικά. Μη λυπηθείτε το μοσχοκάρυδο! Το κρασί μας έχει ήδη όλα όσα χρειάζονται για τη συμπλήρωση της εμπειρίας. Το ιδανικό ή τα ιδανικά κρασιά είναι αυτά που συνομιλούν σε όλα τα επίπεδα με το ψητό, γεμίζουν τα κενά του και ανασταίνουν τις αισθήσεις μας!

Τι να πιεις για να αναστηθείς

Αγαπητοί xinomavristas, φέτος ανανεωνόμαστε. Εντάξει, δουλεύει καλά το ξινόμαυρο με το αρνάκι, αλλά δεν εξαντλούνται εκεί οι επιλογές μας. Αντιθέτως, εκεί αρχίζουν! Ω ναι, φέτος βάζουμε ένα καλό ξινόμαυρο δίπλα σε ένα πρώτο ορεκτικό, με το κοκορέτσι είναι χάρμα ή ένα ελαφρά ψημένο συκώτι με μπόλικη πάπρικα, αγριοθύμαρο και καπνιστές πινελιές από τη σχάρα. Tip: μην το παραψήνετε το καημένο το συκωτάκι, διατηρείστε το ζουμερό και αφράτο. Τι κληρώνει για μετά; Κρασιά να δουν τα μάτια για όλα τα βαλάντια! Κρασιά για να αναστηθούμε πριν την ώρα μας!

Πάμε Ελλάδα πρώτα, με τα ερυθρά τα τοπικά. Θέλουμε κρασιά με σώμα, θέλουμε οξύτητες άνω του μετρίου, θέλουμε βαρέλια, θέλουμε πιπέρια, θέλουμε μπαχαρικά και τι δεν θέλουμε! Και θέλουμε να πιούμε χωρίς να βαρεθούμε! Πιάνουμε Μαρώνεια και ένα κουκλίστικο sangiovese από το Κτήμα Κίκονες να ανοίγει τον χορό. Μα δεν μένουμε απαθείς! Προχωράμε ευθύς στο ρούστικο βλάχικο του κτήματος Αβέρωφ. Μετά, παραγγελιά για pinot noir από Σιάτιστα μεριά. Οι Dio fili κάνουν καλή δουλειά! Κι αφού δεν κρατάμε μυστικά, επιλέγουμε και Langue αν αυτά δεν είναι αρκετά! Ένα Barolo, ποτέ δεν είναι αρκετό! Δαγκωτό για Massolino! Το κρατώ χωρίς να το αφήνω! Κι ένα όμορφο Brunello, ένα Casanova di Neri ήρθε για να δέσει! Αν θες malbec, έχουμε! Bodega Colomé αγαπημένο, αλλά και Catena Zapata εγγυημένο! Μα μην αφήσετε παραπονεμένο κι ένα Chianti της Τοσκάνης, πιστέψτε μας, είναι για αρνί φτιαγμένο!

Με τα λευκά όμως δεν ανταμώσαμε ακόμα! Κρατήστε αυτά τα πληθωρικά, τα ποτήρια του ερυθρού και για τα λευκά του ξεσηκωμού! Το νέο το Νυχτέρι του Τσέλεπου θα είναι μία οπτασία, εξίσου και μια ώριμη λευκή Rioja, μια φίνα Capellanía για να ζήσετε τα μεγαλεία! Πιείτε και χαρείτε Έλληνες! Πόνο ποτέ μην αισθανθείτε, μόνο χαρές μες στις καρδιές, αυτές να μοιραστείτε! Καλή Ανάσταση!

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-