«Σαν τα χιόνια» συναντά κανείς παλαιά Νάουσσα. Φαίνεται πως τα ξινόμαυρα κρύβονται στου χρόνου τις στοές, παλεύοντας για την κατάκτηση του καλύτερου εαυτού τους. Μια διαδικασία αναζήτησης των ορίων τους, υπό προϋποθέσεις πάντα, αποτελεί μια αξιοσέβαστη πορεία. Μπορεί τεχνικά η αλήθεια του αποτελέσματος να μην κρύβεται, αλλά πέρα από αυτό, οφείλουμε να αναγνωρίζουμε πως δεν είναι πολλά εκείνα τα κρασιά που θα τολμούσαν να επιχειρήσουν μια σκληρή αναμέτρηση με το εκτόπισμα του χρόνου. Ευγνωμοσύνη είναι το πρώτο απολαυστικό αίσθημα όταν φθάνει στο ποτήρι μας η Νάουσσα του κτήματος Μελιτζανή του 2008.

Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο όμως. Όταν λιώσουν τα χιόνια της αναμονής, μόλις ξεμουδιάσει το κρασί κι ανατείλει στην καράφα, αποκαλύπτει όσα αποκόμισε στη διαδρομή του. Δώρα της εξέλιξης, αλλά και αναπόφευκτες κακουχίες, αμυχές από την πάλη, αλλά και γοητευτικές μεταμορφώσεις, όλα αναμενόμενα. Το ζητούμενο έγκειται στην αναγνώριση της παρούσας φάσης του κρασιού, όχι στον χαρακτηρισμό του, αλλά στην προσπάθεια σύνδεσης των κομματιών πριν και μετά αυτής, ώστε να ολοκληρώνεται το παζλ της εικόνας του.

Συνεχίζουμε το ταξίδι με σειρά δοκιμών ώριμων ξινόμαυρων με το κτήμα Μελιτζανή. Ένα ξινόμαυρο που πρεσβεύει την παράδοση, που υπόσχεται επιδόσεις και θεωρητικά συμμαχεί με τον χρόνο για να εξελιχθεί και να αποκαλύψει πτυχές που αναδεικνύουν τη γνωστή ποικιλία του βορρά. Σε κάθε περίπτωση, μας δίνεται έτσι η δυνατότητα σχηματισμού πιο σφαιρικής άποψης πλέον για τη συμπεριφορά της ποικιλίας στο διάβα του χρόνου, μια εμπειρία που δημιουργεί ελπίδες για την καλύτερη διαχείρισή της μελλοντικά.

Το ξινόμαυρο και η δίκη του χρόνου / Φωτογραφία: winetaster.gr

Μελιτζανής της παλαίωσης

Μέτριο+ γκρενά χρώμα με κεραμιδί ανταύγειες. Σε πρώτο χρόνο, άφθονη μαύρη σοκολάτα και πετιμέζι. Σε δεύτερο, σπασμένο κόκκινο πιπέρι, πίσσα και ήπια αναγωγική τάση. Ακολουθούν το εκλεκτό δέρμα, τα γλυκά μπαχαρικά και οι γήινες νύξεις μανιταριών. Σε τρίτο χρόνο, πελτές τομάτας, μαγειρεμένες φράουλες και μαρμελάδα μύρτιλλου. Ορυκτό και ανθικό φόντο. Στόμα μετρίου- σώματος, με ρωμαλέες τανίνες σε αφθονία, εκτεθειμένες, στεγνώνουν αλύπητα το στόμα. Η αισθητή γλυκύτητα, πράγμα σπάνιο για ξινόμαυρο Ναούσσης, κοντράρεται με την υψηλή οξύτητα. Το μέτριας έντασης φρούτο εδώ, πλήρως κόκκινο, θυμίζει φράουλες και cranberries σε αποξηραμένη μορφή. Φύλλα μαύρου τσαγιού, δέρματος και νοτισμένων φύλλων, το στίγμα από τις λοιπές γεύσεις. Μέτριας+ διάρκειας τανική επίγευση, με σοκολατένιο, όσο και γήινο επίχρισμα.

Το σκληρό πρόσωπο της παραδοσιακής Νάουσσας, σε μια άνιση μάχη με τον χρόνο, δεν καταφέρνει να απαλλαχτεί από το αυστηρό του ύφος. Το φρούτο μπορεί μεν να είναι εδώ, μετρημένο όμως, σε αντίθεση με την δριμύτητα των τανινών, αλλά και τη νεανική ακόμα δομή του κρασιού, που το συρρικνώνουν αναλογικά. Μια αντίφαση καθοριστική για την αμφιλεγόμενη κατάσταση του κρασιού. Κατά συνέπεια, η ισορροπία πλήττεται αναμφίβολα, μιας και τα δύο προσωπεία του κρασιού, σαν Ιανός, δεν συγχρονίζονται σε μια ενιαία έκφραση που θα πρόσφερε την πολυπόθητη απόλαυση. Διχασμένο και ασύνδετο για την ηλικία του, μετατοπισμένο σημαντικά από τη χρονική συγκυρία που θα μπορούσε να πετύχει κάποια συνοχή, μειώνει τις ελπίδες για περαιτέρω παλαίωση. Η μετάγγιση επιβάλλεται για την απομάκρυνση ιζήματος, καθώς και το πολύωρο decanting για να ημερεύσει όσο το δυνατόν η ατίθαση κράση του. (89/100)

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-