Ανασκαλεύοντας το παρελθόν, εξερευνώντας το με κριτική ματιά, κάποιες φορές είναι βασική προϋπόθεση για να κατανοήσουμε το παρόν, αλλά και να φανταστούμε το μέλλον ενός σημαντικού κρασιού!

Πολλές φορές, αισθανόμαστε πως δεν αρκεί ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας για να αντιληφθούμε την εξέλιξή του. Νιώθουμε τον χρόνο να μας προσπερνά διαρκώς, παρασύροντας κάθε πιθανή προσπάθεια σύλληψής του. Ενώ ακόμα αναρωτιόμαστε για την ταχύτητά του, κι ενώ ενδεχομένως θα ευχόμασταν πιο ήπιους ρυθμούς, ο χρόνος μας περιλαμβάνει χωρίς να μπορούμε να τον ελέγξουμε. Το απόλυτο γεγονός του χρόνου είναι μια καθολική και σκληρή αλήθεια. Η ανάδειξη της στιγμής όμως, όχι εξυμνώντας ό,τι το εφήμερο, αλλά τιμώντας την αέναη κίνηση του χρονικού αυτού, σηματοδοτείται με τη δοκιμή μιας παλιάς φιάλης κρασιού. Η Ναουσαία Φουντή, πιστή εδώ και τριάντα χρόνια, γλιστρά στο ποτήρι συγκινητικά.

Για λίγο έστω, σταματάμε να μετράμε ανακουφιστικά. Αγγίζουμε τη φιλική μορφή του χρόνου που φαίνεται να μην εξαντλεί την αυστηρότητά του εδώ και τώρα. Με τη Ναουσαία συντροφιά, γνωριζόμαστε με μια άλλη όψη του  προσώπου του, της πιο αισιόδοξης πλευράς, της γενναιόδωρης, εκείνη που ανταμείβει την αρετή της υπομονής. Αλήθεια, πόσες φορές αντιλαμβανόμαστε πως όταν χαιρόμαστε μια παλαιά φιάλη κρασιού ουσιαστικά γευόμαστε ΧΡΟΝΟ; Εμφιαλωμένος χρόνος; Αξίζει να το δούμε κι έτσι! Σίγουρα ο χρόνος που δεν ξοδεύεται επιπόλαια, αλλά επενδύεται με δημιουργία και όραμα, γίνεται νόστιμη ανάμνηση του μέλλοντος! Η Ναουσαία μας κλείνει το μάτι!

Ναουσαία, κλασική παραδοσιακή αξία / φωτoγραφία: winetaster.gr

Ναουσαία η ωραία 

Απαλό γκρενά το χρώμα, με πορτοκαλί ιριδισμούς σαν ηλιοβασίλεμα. Στη μύτη καταφθάνουν ορμητικά αρωματικά ξεσπάσματα από ξύλο αντίκας, ποτ πουρί με έμφαση στα αποξηραμένα ροδοπέταλα και μοσχοβολιστό stick κανέλας. Σαγηνευτική γήινη διάσταση διαπερνά την εκλεπτυσμένη μύτη, με μνήμες νοτισμένων φύλλων, ανάμεικτες με λεβάντα και φασκόμηλο. Μαρμελάδα αγριοβύσσινο και αποξηραμένα κράνα, ορίζουν έναν κύκλο οργανοληπτικής πληρότητας.

Ξηρό στόμα μετρίου σώματος, με εγκρατή αλκοόλη, άφθονες τανίνες χωνεμένες εξαιρετικά και υψηλή οξύτητα που θερίζει σαν λεπίδα οτιδήποτε σταθεί στο πέρασμά της. Τέτοια οξύτητα, είναι ικανή να κυριαρχεί σε βαθμό που να παραμερίζει το φρούτο. Οχι εδώ, παρά την ηλικία του κρασιού που είθισται να αδυνατίζει την παρουσία του φρούτου. Γεύσεις αποξηραμένου δαμάσκηνου, μαύρης ελιάς, πικρής σοκολάτας, τριαντάφυλλου κι άγριων ελληνικών βοτάνων. Επίμονο σχετικά τελείωμα, με τις τανίνες να συνοδεύουν μέχρι τέλους την επαφή, μαζί με νότες καφέ και ήπια οξειδωτική χροιά.

Η νοσταλγία της παράδοσης δοσμένη με νεύρο, εντάσεις και φινέτσα υψηλής αισθητικής. Ατσάλινη δομή, εξοπλίζει το κρασί με παροιμιώδη αντοχή, όπως αναμένεται άλλωστε, χωρίς όμως να διατηρεί αποστάσεις από την απόλαυση. Οι πιο αισιόδοξοι μπορούν να την κρατήσουν μέχρι την εικοσαετία, όμως πίνεται ευχάριστα και τώρα μαζί με κοκκινιστό τραχανά με μανιτάρια και θυμάρι ή μια ζουμερή ταλιάτα από ψητό βουτυρένιο συκώτι. Η ναουσαία έχει κράση που αρνείται να γεράσει! (92+/100)

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-