ΈΝΑΣ ΜΠΟΤΣΕΛΙ ΜΕ ΑΝΤΙΚΕ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ, ΟΙΝΟΛΟΓΕΙ.

Τι αναμένει κανείς από ένα «fine wine» άραγε; Έχει νόημα τελικά η χρήση αυτή της άτυπης διάκρισης κυρίως λόγω καταγωγής και υψηλού αντίτιμου κτήσης; Από τη στιγμή που όλα κρίνονται στο ποτήρι, η υψηλή κατηγορία τιμής είναι αρκετή για τον όποιο ποιοτικό διαχωρισμό; Εν προκειμένω, σίγουρα δεν αναμένεται να βρίσκονται απλώς όλα στη θέση τους, αλλά να δημιουργείται μια νέα θέση από την οποία ορίζεται εκ νέου και ανεπανάληπτα το εξαίσιο κρασί. Η διαφοροποίηση από τον μέσο όρο, και η όποια απόσταση από το πλήθος, είναι ένδειξη ανωτερότητας τελικά; Αναμφίβολα, το όποιο κύρος στο κρασί κερδίζεται de facto, δεν επιβάλλεται, ενώ η ετικέτα και μόνο, μακάρι να μπορούσε να εξασφαλίσει την ποθητή αλησμόνητη εμπειρία. Μπορεί τελικά το παλαιό αυτό Pintia από το μακρινό 2004 να ανεβεί στο υψηλότερο ράφι των αναμνήσεών μας;

Vega sicilia. Χρυσή εγγύηση. Πανίσχυρο σύμβολο ποιότητας διεθνώς, πίσω από το οποίο βρίσκεται η σημαντική οικογένεια Álvarez εδώ και σαράντα χρόνια, προσφέροντας οινικό μεγαλείο παγκόσμιας κλάσης, την επιτομή κάθε έννοιας σπανιότητας, κρασιά ταγμένα στην τελειότητα και στην υψηλή τεχνική. Το πιο αριστοκρατικό σπίτι της Ισπανίας, ανέδειξε τη Ribera del duero σε αντίπαλο δέος του Médoc, φωτίζοντας το tinto fino (γηγενής ποικιλία όπως αποκαλείται από τους ντόπιους) όπως ποτέ άλλοτε. Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτό! Με τo bodegas pintia, ένα σπουδαίο project που επιχειρούσε να ερμηνεύσει το tempranillo σε πιο ζεστές και πιο διαχειρίσιμες από πλευράς κόστους περιοχές, το άσιμο Toro μπήκε στο χάρτη των fine wines του κόσμου. Το 2001, οπότε και λανσαρίστηκε για πρώτη φορά ο δυναμίτης από το Toro, ένα στιβαρό tempranillo συγκινήσεων, το σερί των επιτυχιών διατηρείται μέχρι και σήμερα με αμείωτο ρυθμό!

Το σπάνιο PINTIA 2004 / φωτογραφία: winetaster.gr

PINTIA TORO 2004

Βαθύ ρουμπινί το χρώμα, εντυπωσιακά σταθερό κατά της οξείδωσης. Σκοτεινή μύτη σκουρόχρωμων μπαχαρικών, με βάθος. Καπνιστά αλλαντικά, καβουρδισμένοι ξηροί καρποί και μπόλικη πίσσα σε ορυκτό φόντο. Πάστα δαμάσκηνο, μαγειρεμένα blueberries και μαρμελάδα μαύρο κεράσι. Δέρμα πολυτελείας, μαύρη σοκολάτα, βαλσάμικο παλαίωσης. Με την ανακίνηση ενθαρρύνονται και ανθικές αποχρώσεις βιολέτας. Το ραφιναρισμένο στόμα, τόσο από την ποιοτική διαχείριση, όσο και από την επίδραση του χρόνου, σηκώνει το βλέμμα παρά τον φόρτο των ετών. Αλκοόλη, οξύτητα και ποσότητα τανινών στοιχισμένες απόλυτα σε μέτριο προς υψηλό επίπεδο, ισορροπούν άψογα. Το ώριμο φρούτο, βρίσκεται στο τέλος της φάσης της συμπύκνωσής του, ίσα που έχει αρχίσει να διαφανίζει, χωρίς ωστόσο να προδίδει την εξαίσια δομική συναρμογή. Έντονες γεύσεις σοκολάτας και πραλίνας φουντουκιού, δεμένες με τις ξυλώδεις νότες, τις νότες από καρύδι και τα πολύχρωμα πιπέρια. Κυρίως ώριμο δαμάσκηνο, με εκφραστική βιολέτα και ψημένο καφέ. Αξιοπρεπές κλείσιμο, μακράς εξελιγμένης επίγευσης γήινης εκφοράς.

Η αλήθεια είναι πως ο χρόνος έχει δοκιμάσει το TORO αυτό. Δεν το έχει κουράσει σημαντικά, κυρίως λόγω της άριστης συντήρησής του, αλλά η πάλαι ποτέ δύναμή του έχει μετατραπεί σε μια εύθραυστη φινέτσα. Το γεγονός αυτό, το διακρίνει σαφώς για την αντοχή του, η οποία ενισχύθηκε από την ισχυρή δομή του και λιγότερο από την κράση του φρούτου που έπεται συγκαταβατικά. Από την παρούσα εμπειρία, όλα δείχνουν πως θα ήταν καλύτερα να είχε δοκιμαστεί ως την δεκαπενταετία του. Γίνεται αναφορά στην αντοχή παρά στην εξέλιξη, καθώς δεν φαίνεται να έχει επωφεληθεί ιδιαίτερα από την παλαίωση συνολικά. Σε κάθε περίπτωση παραμένει απολαυστικό, ιδιαίτερα κοντά στους 16 βαθμούς, ενώ απαιτείται οπωσδήποτε μετάγγιση λόγω άφθονου ιζήματος. Τιμή: €115-135 (92/100)

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-