Κομμένο λουλούδι θαρρείς από κήπο σαντορινιό, ατόφιο άρωμα και χρώμα σπαρταριστό, κλεμμένα από δυο χείλη διψασμένα! Πόσα καλοκαίρια πέρασαν μέχρι το τωρινό; Μέχρι τούτη εδώ τη θερμή την ώρα που λυγίζει η υπομονή, εδώ και τώρα που το ασύρτικο ανακουφίζει την έξαψη την ηφαιστειακή, πόσος καιρός είναι αρκετός; Πίνουμε τα καλοκαίρια της αναμονής. Προσευχές για να βγουν αληθινά όσα αναμέναμε. Με τη Σαντορίνη του Αργυρού κερνούμε τώρα, μα και τις εποχές που ακολουθούν, για τις χαρές της ζήσης που δεν ήρθανε ακόμα!
Αργυρός στο όνομα, χρυσός στην αξία! Ο παραγωγός που έχει συνδέσει το όνομά του με εμβληματικές οινοποιήσεις, χωρίς ποτέ να επαναπαυθεί στις δάφνες του, συνεχίζει με συνέπεια να διατηρεί ύψιστα κριτήρια ποιότητας. Τα κρασιά του Ματθαίου Αργυρού, ανέκαθεν διακρίνονταν για τη χειρουργική ακρίβεια οινοποίησης, με έμφαση στην καθαρότητα των εκφράσεων και κυρίως στην κορυφαία πρώτη ύλη. Όλα αυτά αποτυπώνονται εμφανώς στο Κτήμα Αργυρού, σμιλευμένο με λιτές γραμμές κι ελαφρύ χέρι, σαν αρχέτυπο της ποικιλίας.
Τι καλύτερο από μια Σαντορίνη; Μα μια παλαιωμένη Σαντορίνη! Όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζει και το ίδιο το οινοποιείο, το κτήμα Αργυρού αποτελεί τη σημαντικότερη εμφιάλωση του, στην οποία διασώζεται το προικισμένο σταφύλι στην «αέρινη» μορφή του, με τις αρχές της ελληνικότητας και του αιγαιοπελαγίτικου πνεύματος! Η καταγραφή της εξέλιξης του σε βάθος χρόνου, αποτελεί ένα ταξίδι πάνω στα χρυσοπράσινα κύματα του, μια πλεύση στα ανοιχτά της χρυσής εποχής του ελληνικού κρασιού!
Οινοποιημένη ελληνικότητα / φωτό.: winetaster.gr
Σαν καλοκαιρινή καταιγίδα!
Μέτριο χρυσαφί το χρώμα, με διάχυτες πρασινωπές ανταύγειες σαν νευρικές απολήξεις ενός μυώνα σε σύσπαση. Εκρηκτικό στη μύτη σαν οξύς τοκετός! Μπαρουτοκαπνισμένοι βρεγμένοι σχιστόλιθοι, λεπτεπίλεπτα άνθη χαμομηλιού, άγρια ρίγανη και άφθονος φρέσκος δυόσμος, δραπετεύουν με δύναμη και ανυπομονησία προς τους εμβρόντητους οσφρητικούς υποδοχείς που εξ-αργυρώνουν το χάρισμα! Ισορροπημένοι πολυτελείς γαλακτοκομικοί τόνοι σαν χάδι, καθησυχάζουν κάπως το επιτιθέμενο κτήνος. Ζουμερός ανανάς, σιροπάτο γλυκολέμονο και zest κίτρου, κτίζουν μια αρωματική κατάνυξη. Κατάξηρο στόμα καλού όγκου, στέκεται στο ύψος της μύτης επάξια. Αλμύρα, ορυκτότητα και φρέσκια υψηλή οξύτητα χορεύουν συρτάκι. Έξοχη λιπαρή υφή στον αντίποδα, σφραγίζει κάθε αρμό του ουρανίσκου, προσδίδοντας μια στρογγυλάδα που εναρμονίζει τη διάχυτη φρεσκάδα. Φινετσάτες γεύσεις φύλλων λεμονιάς, τραγανού γκρέιπφρουτ και τέλεια ωριμασμένου κίτρου σε φυτικό φόντο. Μακρά λεμονάτη και γρασιδάτη επίγευση καπνιστού απόηχου από το terroir, σαρώνει τα πάντα συθέμελα. Αν δεν ήταν Σαντορίνη, δεν θα ήταν τίποτε άλλο!
Ο επιμερισμός της σύνθεσης, κι ας αναφερόμαστε σε μονοποικιλιακό κρασί, δείχνει πόσο έντεχνα ενώνονται τα κομμάτια του, ώστε να μην λείπει τίποτα και να μην περισσεύει τίποτα. Ένα καθαρά γεωμετρικό ασύρτικο. Ακόμα και αν ισχυριστεί κανείς πως το ασύρτικο έχει τη δομή για να σταθεί αυτοτελώς σε μια αξιοπρεπή οινοποίηση, οι ισορροπίες δεν τηρούνται από μόνες τους. Το εντυπωσιακό εδώ, είναι πως ο χρόνος που μεσολαβεί, σαν να προβλέπεται εξαρχής, βρίσκει τη θέση του στο σύνολο χωρίς να επιβάλλεται, αλλά σαν να αναμένεται για να απογειώσει την εμπειρία συμπληρωματικά! Αδύνατον να εντοπιστεί η ηλικία του τυφλά. Οι υποθέσεις προδίδονται με άνεση. Τόσο ζωηρό και νευρικό, που μοιάζει να βγήκε από τη δεξαμενή χτες! Θα χανόταν αρκετή από τη λάμψη του αν καταναλωνόταν πριν τη πενταετία, στην οκταετία του θα ήταν μια ιδανική στιγμή, ενώ θα συνέχιζε αδιάκοπα να ανθίζει ως και τα δέκατα του γενέθλια. (92/100)