Οι δυσκολότερες έννοιες στην προσέγγισή τους, είναι εκείνες που μπορούν εύκολα να απλοποιηθούν. Εκείνες που μπορούν να τσαλακωθούν σαν ασημένιο χαρτί, να απωθηθούν με την ευκολία πρόχειρων επιχειρημάτων. Αν ένα ζήτημα εξαρτάται από το «πώς το βλέπει ο καθένας», παύει ως εκ θαύματος. Επιμερίζεται τόσο, ώσπου αγνοείται. Η κομψότητα στο κρασί, λεπτό θέμα και απαιτητικό, σχεδόν «διάφανο», αιωρείται ανάμεσα σε φευγαλέες εντυπώσεις.

Είναι αλήθεια πως το κρασί εγείρει πάθη και ενεργοποιεί εύκολα τη ψυχολογία, γεγονός που οδηγεί σε ατραπούς. Η θεώρησή του, πολλές φορές περιλαμβάνει μια φαντασιακή εκδοχή, εσκεμμένα ή μη. Η ανάγκη υποστήριξης του οινικού οικοδομήματος, ενίοτε αγκαλιάζει και αοριστίες που εξυπηρετούν πλάνες. Όταν τα όρια είναι αχνά, οι διατυπώσεις αφορούν όρους ανυπόστατους, καθώς τότε κάθε αποτέλεσμα μπορεί να είναι αποδεκτό. Η «κομψότητα», από στόμα σε στόμα χάνει το βάρος της.

Μάχη εντυπώσεων

Διανύουμε τα χρόνια της ελευθεριότητας, της αποκαθήλωσης του κανόνα. Όλα χωρούν. Καταρρέει η άποψη και αποθεώνεται η γνώμη. Τα όρια δεν αναγνωρίζονται και δεν συγχωρούνται. Η αποδόμηση των αρχών, σαν κατεδάφιση που δεν σηκώνει σκόνη, ενοχοποιεί τα σύμβολα. Η κομψότητα πλέον, εκλαμβάνεται σαν αδυναμία. Η πραγματικότητα αυτής της αλλοίωσης, προσφέρεται για πάσης φύσεως ευκαιριακή εκμετάλλευση που επιβάλλεται με το μπούγιο των εύκολων εντυπώσεων. 

Μέσα σε αυτό το τοπίο, η επιλογή της «κομψότητας» στο κρασί, μπορεί να φαντάζει με ουτοπία. Πρόκειται για ρίσκο ή για ουσιαστική διαμόρφωση του νέου κρασιού, στενά συνδεδεμένη με τον πυρήνα της ύπαρξής του; Τίθεται δίλλημα; Η διατήρηση της ταυτότητάς του ενώ θα παραμένει ανταγωνιστικό με όρους της αγοράς, αποτελεί αληθινή πρόκληση. Αν υποταχθεί τυφλά στη ζήτηση, θα αναπαράγει τα σημεία των καιρών. Το κρασί όμως, ανέκαθεν πρέσβευε πολιτισμό.

Η αντίληψη περί δύναμης

Η αντίληψη σχετικά με τη δύναμη, συνδέεται άρρηκτα με την αισθητική, την παιδεία, άρα και με την ευρύτερη καθεστηκυία κουλτούρα από την οποία απορρέουν και τα ανάλογα κριτήρια που προσδιορίζουν την έννοια της κομψότητας. Η ιστορική παρακαταθήκη επίσης, η παράδοση και ο αποτιμημένος πολιτισμός, συνδέονται με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη δύναμη. Δεν είναι διόλου περίεργο πόσο αποκλίνει η αμερικανική κριτική από την ευρωπαϊκή. Τα πρότυπα διαφέρουν σημαντικά, όπως είναι λογικό. Γεγονός που ενδεχομένως προκαλεί συγχύσεις. Το μετρικό σύστημα των κρίσεων, άρα και η όποια σύγκριση με αυτό, διαφέρει επίσης ριζικά. Το ύφος των κρασιών που προκρίνονται κατά συνέπεια, συνδέεται αναπόφευκτα με τις ανάλογες αναφορές. Αρκεί να φέρουμε κατά νου ένα τζιπ hummer δίπλα σε μια alfa romeo εποχής ή μια lancia Aurelia του 1955! Για τον ευρωπαίο, ως κομψότητα νοείται η δύναμη να εμπνέει κανείς, όχι να επιβάλλεται με το όποιο μέγεθος. 

Η κομψότητα ορίζει και την κλασικότητα / φωτογραφία: winetaster.gr

Ο ρόλος της οινικής δομής

Συχνά αναφέρεται πως τα υψηλά επίπεδα αλκοόλης στο κρασί αλλοιώνουν το λεπτεπίλεπτο χαρακτήρα του και αυξάνουν την πληθωρικότητά του, άρα αφαιρούν πόντους από την κομψότητα του κρασιού εν τέλει. Η ύπαρξη τονισμένου αλκοόλ ποσοτικά, δεν συνεπάγεται αυτόματα πως απειλεί και τη κομψότητα του κρασιού. Πολλά από τα πιο φίνα κρασιά του κόσμου δεν φοβούνται την αλκοόλη. Είναι αλήθεια πως μια τέτοια επιλογή μπορεί να λειτουργήσει πιεστικά επί της επιδιωκόμενης ισορροπίας, η αλκοόλη όμως, αλληλοεπιδρά και με λοιπούς παράγοντες. Η εξέτασή της αποσπασματικά, προφανώς και δεν αρκεί για διεξαγωγή συμπερασμάτων. Η διαχείριση του αλκοόλ, η ενσωμάτωσή του έτσι ώστε να μην εξέχει του συνόλου, αλλά και η διατήρηση των απαραίτητων αντιθέσεων για να ισοσταθμιστεί η παρουσία του, άπτεται της τεχνικής δεξιότητας του οινοποιού. Μια πρόκληση που ισχύει εξίσου και για τα κρασιά με χαμηλά επίπεδα αλκοόλης. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για το ρόλο του βαρελιού και για την περιβόητη χρήση του, που έχει άδικα ενοχοποιηθεί στις μέρες μας.

Το κομψό κρασί

Κομψό, είναι το πραγματικά δυνατό κρασί. Εκείνο που επιλέγει να αποκρύπτει τεχνηέντως την ισχύ των δομικών παραγόντων του (φροντίζοντάς τους όμως επιμελώς), παραχωρώντας όλο το χώρο στην ατόφια έκφραση του σταφυλιού και του τερουάρ. Είναι το κρασί της ισορροπίας, της αρμονίας, της εσωτερικής γαλήνης. Κομψό είναι το κρασί αυτοπεποίθησης και αυθεντικής έκφρασης. Το κρασί που δεν μιμείται, αλλά πατά γερά στα πόδια του. Εκείνο που υπερασπίζεται τις επιλογές του, το διαχρονικό. Το κομψό κρασί δεν υποβάλλεται στις επιταγές της μόδας. Είναι εκείνο που κερδίζει τις εντυπώσεις χωρίς να το επιδιώκει. Είναι εκείνο που αγνοεί τους κανόνες γιατί τους έχει ξεπεράσει. Κομψό είναι το αλησμόνητο κρασί.

-Κείμενα και φωτογραφίες του παρόντος αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία αποκλειστικά του winetaster.gr-